در شب هاي پر برکت ماه رمضان علما، فضلا، طلاب حوزه علميه، شخصيت هاي گوناگون وعموم مؤمنان به ديدار آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي در شهر مقدس قم مي روند. طي اين ديدارها گفتگوهاي پر بهايي پيرامون مباحث علمي، فقهي، فرهنگي وتاريخي صورت مي گيرد که حاوي نکات ارزشمند بسياري است ومرجع عاليقدر نيز رهنمودها وسفارش هايي ايراد مي فرمايند.

بسم الله الرحمن الرحيم

در ابتداي اين جلسه مسأله دروغ بستن به خدا وپيامبر صلي ‌الله ‌عليه ‌وآله در حالت روزه مطرح شد واين‌که آيا خواندن برخي از رواياتي که سندشان را نمي‌ دانيم ـ ونيز برخي از دعاهاي ماه مبارک رمضان ـ براي شخص روزه ‌دار جايز است يا خير. البته وقتي مسافر يا مريضي که روزه نمي‌ گيرد اين عبارت دعايي را بخواند: «وهو الشهرُ الذي فرضتَ صيامه عليّ؛ واين همان ماهي است که روزه داشتنِ آن ‌را بر من واجب فرمودي» اين گفته او دروغ به‌ شمار نمي ‌رود؛ زيرا نوعي است.

مسأله ديگري که در اين جلسه مطرح شد اين بود: وقتي در نماز مي ‌گوييم: «إيّاک نعبدُ وإيّاک نستعين؛ فقط تو را مي ‌پرستيم وتنها از تو ياري مي ‌جوييم» آيا به قصد اين‌که اين آيه بخشي از قرآن است آن‌را مي‌ خوانيم يا قصد انشاء هنگام قرائت آن لازم است.

مرجع عالي ‌قدر در اين ‌باره فرمودند: برخي از علما در اين خصوص فرموده ‌اند: نمي ‌توان هم قصد قرآنيت داشت وهم قصد انشاء نمود واصلاً از نظر عقلي نمي ‌توان ميان قصد قرائت وقصد انشاء جمع نمود. مرحوم والد عقيده داشتند که در نماز اين آيه بايد به قصد قرآنيت خوانده شود، نه انشاء وطلب.

ايشان افزودند: به خاطر دارم يکي از مجتهدان نزد مرحوم والد آمدند ورساله خود را تقديم ايشان نمودند واصرار داشتند که قرائت اين آيه بايد با قصد انشاء همراه باشد.

در ادامه از آيت الله العظمي شيرازي سؤال شد: شخصي شب‌ هنگام بر مي‌ خيزد وچيزي مي ‌خورد ودوباره مي ‌خوابد وهنگامي که صبح بيدار مي ‌شود شک مي‌ کند که غذا خوردنِ وي پيش از سرزدن فجر بوده يا پس از آن. در چنين حالتي روزه اين شخص چه حکمي دارد؟

ايشان در پاسخ فرمودند: بنابر ديدگاه کساني که فحص (تحقيق درخصوص طلوع فجر) را واجب نمي‌ دانند استصحاب جاري مي‌ شود. ولي براساس ديدگاه کساني که فحص را واجب مي‌ دانند اين شخص مقصر به‌ شمار مي ‌رود.