«امام حسين عليه السلام امام به حق، فرزند رحمة للعالمين چراغ هدايت وکشتي نجات امت است».

حجت الاسلام والمسلمين شفيعي پس از بيان حديث شريف فوق در مجلس عزاداري روز پنجم محرم الحرام که در بيت آيت الله العظمي شيرازي تشکيل شد، اظهار داشت: در روايات بر جنبه هدايتگري حضرت سيدالشهدا عليه السلام تأکيد، وخاطرنشان شده است که همه امامان بزرگوار سفينه نجات مي باشند ولي کشتي نجاتِ ابا عبدالله الحسين عليه السلام وسيع تر است.

وي افزود: بسيارند غيرمسلماناني که به واسطه نور مبارک حضرت سيدالشهدا عليه السلام به دين اسلام تشرف يافته اند وبسيارند کساني که اصلاً مسلمان نيستند ولي به آن جناب ارادت دارند وهمچنين تأکيد کرد: شايسته است که ما پيروان آن حضرت علاوه بر اظهار ارادت به ايشان وسوگواري براي آن حضرت، اوامر ايشان وديگر امامان معصوم را کاملاً اطاعت کنيم وهميشه ملتفت اين معنا باشيم که حضرت سيدالشهدا عليه السلام براي اقامه دين خدا واجراي حلال وحرام الهي واقامه صلات به شهادت رسيدند. بنابراين عزادار حقيقي ابا عبدالله الحسين نبايد به نماز وديگر احکام اسلامي بي اعتنا باشد. حضرت ابا عبدالله الحسين در روز عاشورا نماز ظهر را به جماعت اقامه کردند ويک شب از آن قوم مهلت خواستند تا نماز بگزارند وبا خدا راز ونياز کنند. از اين رو سوگواران حقيقي نبايد به گونه اي عمل کنند که خداي ناکرده نمازشان قضا شود.

ديگر سخنران اين مراسم حجت الاسلام والمسلمين حاجيان اظهار داشت: حضرت نوح وقتي پس از 950 سال دعوت مردم به سوي خدا، از هدايت آنان نااميد شد، از ناحيه خدا به وي چنين فرماني رسيد: «وَاصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا؛(1) وزير نظر وفرمان ما کشتي بساز» کشتي نوح نخستين کشتي در تاريخ بود که ساخته شد واين کشتي نماد هدايت ونجات شده است.

وي افزود: در روايتي از رسول گرامي اسلام صلّي الله عليه وآله آمده است: «إنّما مثل أهل بيتي مثل سفينة نوح من رکب فيها نجا ومن تخلف عنها غرق؛(2) مثل خاندان من همانند سفينه نوح است، هرکه بدان درآيد نجات مي يابد وهرکه بدان پشت کند در امواج هلاکت غرق مي گردد».

وي همچنين خاطرنشان کرد: ابي بن کعب نقل مي کند: روزي در محضر رسول خدا نشسته بودم که حسين [عليه السلام] وارد شد ونزد پيامبر آمد. وقتي رسول خدا او را ديد، فرمود: خوش آمدي اي آرايه آسمان ها وزمين. ابي بن کعب که از اين فرمايش پيامبر شگفت زده شده بود گفت: يا رسول الله مگر کسي جز شما نيز مي تواند آرايه آسمان ها وزمين باشد؟ حضرت در پاسخ فرمودند: قسم به کسي که جانم در دست اوست، حسين در آسمان ها شناخته شده تر از زمين است.

سومين سخنران اين مراسم خطيب توانا حجت الاسلام والمسلمين آل طه ضمن تأکيد بر اين معنا که هر انسان غيرمعصومي ممکن است خطا کند، ولي نحوه برخورد انسان با خطا اهميت تعيين کننده اي دارد، اظهار داشت: در روايت آمده است که اميرمؤمنان علي عليه السلام فرمودند: «سَيِّئَةٌ تَسُوؤُکَ خَيْرٌ عِنْدَاللهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُکَ؛(3) گناهي که باعث اندوه وناخرسندي تو شود نزد خدا بهتر از کار نيکي است که تو را مغرور سازد». براساس تعاليم قرآن مؤمنان کساني هستند که اگر خطا کنند به سرعت متذکر مي شوند: «إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَواْ إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَکَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ؛(4) پرهيزگاران چون از شيطان وسوسه اي به ايشان رسد، خدا را ياد مي کنند ودر دم بصيرت مي يابند». خداي متعال به چنين کساني وعده توبه داده وفرموده است: «وَإِذَا جَاءکَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْکُمْ کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَي نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنکُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ؛(5) هرگاه کساني که به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند به آنها بگو: سلام بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود فرض کرده است وهرکس از شما کار بدي از روي ناداني کند سپس توبه واصلاح وجبران نمايد مشمول رحمت خدا مي شود؛ چراکه او آمرزنده ومهربان است».

وي در بخش ديگري از سخنانش با بيان مراتب وانواع توبه يادآور شد: براي توبه شروط چندي ذکر شده است وآنچه در اين ميان اهميت دارد اين است که شخص گناهکار پشيمان شود وتصميم بگيرد که ديگر آن گناه از ا سر نزند. برخي نيز توبه را پشيماني قلبي، اقرار زباني به تقصير وترک عمليِ خطا تعريف کرده اند.

وي همچنين خاطرنشان کرد: آورده اند که وقتي پيامبر خدا صلّي الله عليه وآله بني قريظه را محاصره کرد به پيامبر گفتند: ابولبابه را نزد ما بفرست تا در کار خود با او مشورت کنيم. رسول خدا به ابولبابه که دوست وهم پيمان بني قريظه بود امر کردند نزد آنان برود. وقتي نزد آنان رفت از او پرسيدند: اي ابولبابه به نظر تو چه کنيم؟ آيا تسليم حکم محمد شويم؟ گفت: آري تسليم حکم او شويد ولي اين را بدانيد که حکم او در ميان شما فقط سربريدن است وبه گلوي خود اشاره کرد. ولي سپس از کار خود پشيمان شد وگفت: به خدا ورسول خيانت کردم. او از قلعه آنان فرود آمد وديگر نزد پيامبر صلّي الله عليه وآله نرفت بلکه به مسجد رفته، بر گردن خود طنابي آويخت وآن را به ستوني که ستون توبه خوانده مي شود بست وگفت: اين طناب را نمي گشايم مگر اين که توبه ام پذيرفته شود يا بميرم. وقتي اين خبر به رسول خدا رسيد فرمودند: اگر پيش ما مي آمد برايش نزد خدا استغفار مي کرديم اما حال که نزد خدا رفته است خدا به او سزاوارتر است. ابولبابه در آن مدت روزها روزه وشب ها به قدري که زنده بماند غذايي مي خورد ودخترش شب ها برايش غذا مي آورد وبراي قضاي حاجت طناب را مي گشود.

روزي پيامبر نزد ام سلمه بودند که وحي الهي خبر داد توبه ابولبابه پذي رفته شده است. ام سلمه دوست داشت خودش اين مژده را بدهد وچنين کرد. اما وقتي مسلمانان با شادکامي گرد آمدند تا طناب را از گردن او بگشايند اجازه نداد وگفت: بايد رسول خدا صلّي الله عليه وآله اين طناب را بگشايد. حضرت نيز طناب را گشودند وفرمودند: خداي متعال چنان توبه ات را پذيرفته است که اگر امروز زاده مي شدي تو را بسنده بود واين آيه در شأن همين ماجرا نازل شده شده است: «وَآخَرُونَ اعْتَرَفُواْ بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُواْ عَمَلاً صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَي اللّهُ أَن يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ؛(6) وگروهي ديگر به گناهان خود اعتراف کردند وکار خوب وبد را به هم آميختند. اميد مي رود که خداوند توبه آنها را بپذيرد. به يقين خدا آمرزنده ومهربان است».

وي در پايان ضمن اشاره به ماجراي حر رياحي آن را از بارزترين مصاديق توبه برشمرد وتأکيد کرد: وقتي جناب حر رياحي با دلي شکسته وسخت پشيمان، سپاه شام را ترک کرد مي گفت: خدايا، من به سوي تو توبه مي آورم توبه مرا بپذير که من دوستانت وفرزندان پيامبرت را ترساندم. او به حضرت عرضه داشت: اي پسر پيامبر، آيا براي من توبه اي هست؟ امام فرمودند: بله، خداي متعال توبه تو را پذيرفت. حضرت از او خواستند از اسب فرو آيد ولي او اذن نبرد خواست وعرضه داشت: اگر سوارکار باشم براي شما سودمندتر هستم تا اين که پياده باشم.

شايان ذکر است در مراسم امروز بنا به سنت ديرين ساليان گذشته، رؤسا وهيئت هاي عزاداري شهرستان قم از جمله برخي از هيئت هاي خيابان چهارمردان، آذر وگذر جدّا در اين عزاخانه سيدالشهدا عليه السلام حضور يافتند.

1. هود(11)، آيه37.

2. ابن بطريق حلي، عمدة عيون صحاح الاخبار في مناقب الإمام الأبرار، ص359.

3. وسائل الشيعه، ج1، ص105 (23ـ باب تحريم الاعجاب...)

4. اعراف(7)، آيه201.

5. انعام(6)، آيه54.

6. توبه(9)، آيه102.