در صبحگاه هشتمين روز از دهه سرخ عاشوراي حسيني (8 بهمن ماه 1385) مجلس عزاداري باشکوهي در بيت مرجعيت وفقاهت تشکيل شد. در اين مراسمِ روحاني، آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي، سادات خاندان شيرازي، علما، فضلا، طلاب ايراني وغير ايراني، زوار خارجي، نمايندگاني از بيوت علماي اعلام وعموم مؤمنان سوگوار حضور يافتند.

در ابتداي اين مراسم حجت الاسلام والمسلمين مجاب در خصوص بخش هايي از ابعاد حادثه خونرنگ عاشوراي حسيني ونقش آن بر نسل هاي بعديِ مسلمانان به سخنراني پرداخت واظهار داشت: هيچ حادثه اي در طول تاريخ حامل اين همه مظلوميت در ابعاد گوناگون نبوده است.

او در ادامه به برخي از احاديث مرتبط با سيدالشهدا عليه السلام اشاره نمود ويادآور شد: چه بسا بسياري از احاديث ومطالب تاريخي مربوط به عاشورا توسط مخالفان ومعاندان معدوم شده يا در گذر تاريخ به دست ما نرسيده است.

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين شيخ حسين تهراني اظهار داشت: حضرت سيدالشهدا عليه السلام از فرط علاقه به پدر بزرگوارشان مي فرمودند: اگر خداي متعال صد فرزند پسر به من عنايت کند نام همه را علي خواهم گذاشت. اين در زماني بود که به گفته مورخان، بني اميه سب اميرمؤمنان عليه السلام را رواج کامل داده بودند ودر تمام عالم اسلام خطبا بر فراز منبرها آن جناب را لعن وسب مي کردند. برخي گفته اند کار به جايي رسيده بود که کودکان بر دشمني علي بن ابي طالب عليه السلام به دنيا مي آمدند وپيران بر بغض آن حضرت مي مردند.

وي در بخش ديگري از سخنانش به فضايل وخصوصيات بي مانند حضرت علي اکبر عليه السلام پرداخت واظهار داشت: مغيرة بن شعبه نقل مي کند: روزي نزد معاويه بوديم واين پرسش را مطرح نمود که چه کسي در اين روزگار به امر خلافت سزاوارتر از ديگران است؟ افراد متملقِ پيرامون معاويه همگي خود معاويه يا پسرش يزيد را شايسته خلافت دانستند ولي معاويه حضرت علي اکبر را بهترين شخص براي خلافت برشمرد وگفت: إنَّ أوْلَي النّاسِ بهذا الأمر علي بن الحسين بن علي جده رسول الله وفيه شجاعة بني هاشم و...؛(1) سزاوارترين شخص به اين کار علي بن حسين بن علي است، جدش رسول خداست وشجاعت بني هاشم در اوست».

وي تصريح کرد: بسياري از محققان بر عصمت ايشان تأکيد دارند وبه مقام علم وتقواي ايشان معترفند.

ديگر سخنران اين مجلس حجت الاسلام والمسلمين شرعي با اشاره به حديث نبوي شريف: «إنّما بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الأخلاقِ؛(2) من فقط براي تکميل مکارم ووالايي هاي اخلاقي برانگيخته شده ام» خاطرنشان کرد: ميان محاسن اخلاقي ومکارم اخلاقي تفاوت وجود دارد. محاسن اخلاقي همان امور اخلاقي است که مورد اتفاق همه حکيمان ومردم است. براي نمونه پاسخ دادن خوبي با خوبي واصرار بر عدالت، راستگويي وپرهيز از ستم همگي محاسن اخلاقي به شمار مي روند ولي مکارم اخلاقي ناظر به رتبه اي والاتر است وبراي نمونه پاسخ دادن بدي با خوبي وبخشودن کسي که به آدمي ستم کرده وپيوستن با کسي که از انسان بريده است جزء مکارم اخلاقي شمرده مي شود.

وي خاطرنشان کرد: خداي متعال در قرآن کريم دنياي با اين عظمت را متاع قليلي خوانده ولي درباره اخلاق والاي حضرت ختمي مرتبت فرموده است: «وَإِنَّکَ لَعَلي خُلُقٍ عَظِيمٍ؛(3)؛ ودر حقيقت تو به اخلاقي نيکو آراسته اي».

وي تأکيد کرد: حضرت علي اکبر از نظر خلقت ظاهر شبيه پيغمبر بود ولي از اين مهم تر آن که اخلاق وخوي وي نيز شبيه خُلق عظيم پيغمبر بود. در قصر بني مقاتل وقتي حضرت سيدالشهدا کلمه استرجاع (إنا لله وإنّا إليه راجعون) را بر زبان آورد حضرت علي اکبر علت را جويا شد وامام حسين فرمودند: در خواب ديدم که هاتفي ندا مي داد اين قوم پيش مي روند ومرگ نيز به سوي آنان مي رود. حضرت علي اکبر عرضه داشت: آيا ما بر حق نيستيم؟ حضرت فرمودند: فرزندم، به کسي که بازگشت بندگان به سوي اوست ما بر حق هستيم. حضرت علي اکبر عرضه داشت: پدر جان، پس ما را از مرگ باکي نيست.

در پايان حجت الاسلام والمسلمين محمودي در ادامه بحث ديروز خود در موضوع شخصيت شناسي عاشورا اظهار داشت: در عاشورا علاوه بر هيجده تن از بني هاشم ـ که همگي از نسل ابوطالب هستند ـ عده اي از اصحاب وياران ابا عبدالله الحسين نيز حضور داشتند.

وي افزود: در يک تقسيم بندي اوليه اصحاب سيدالشهدا را در چند گروه مي توان تقسيم نمود: برخي از اصحاب حضرت از مدينه با امام عليه السلام به راه افتادند وتا آخرين لحظه با حضرت بودند ودر رکاب ايشان شرف شهادت يافتند. برخي ديگر همچون زهيربن قين از ميان راه به کاروان حسيني پيوستند وبرخي در خود کربلا به ايشان ملحق شدند. برخي از اصحاب نيز علي رغم موانع بسيار موفق شدند شب عاشورا خود را به امام برسانند ودر نهايت برخي ديگر چون برادران محکيه در سپاه شام بودند وزماني به امام پيوستند که همه اصحاب وبني هاشم به شهادت رسيده بودند. اين دو برادر عصر عاشورا وقتي صداي حجت الله را شنيدند که مي فرمود: «هل من ناصر ينصرني» از سپاه عمر سعد جدا شدند وبه ياري امام شتافتند.

وي خاطرنشان کرد: در ميان ياران سيدالشهدا عليه السلام صحابه رسول خدا نيز حضور داشتند. يکي از اين اصحاب انس بن حارث کاهلي بود که از رسول خدا شنيده بود: «إن ابني هذا يعني الحسين يقتل بأرض من العراق فمن أدرکه منکم فلينصره؛(4) اين فرزندم [امام حسين عليه السلام] در زمين عراق کشته خواهد شد. هر کدام از شما که آن جا بود او را ياري کند. انس بن حارث که پيرمردي گوژپشت بود وارد ميدان شد وبه شهادت رسيد وسيدالشهدا عليه السلام براي وي دعا نمودند.

يکي ديگر از صحابه عبدالرحمن بن عبد ربه که پير کهنسالي بود وقتي برير در شب عاشورا با او مزاح مي کرد، عبدالرحمن به او گفت: اکنون که زمان خنده ومزاح نيست. برير گفت: خاندانم به خوبي مي دانند که نه در جواني ونه اکنون که پير شده ام هيچ گاه شوخي وخنده را دوست نداشته ام. اما اکنون از سر شادماني وبشارت است که شوخي مي کنم.

صحابي ديگر جناب حبيب بن مظاهر است که هرچه درباره او وديگر شاگردان مولاي متقيان همچون ميثم تمار و... بگوييم کم گفته ايم، چنين بزرگاني از اوتاد امت بودند که بر اثر زهد ووارستگي به مقامات والايي رسيده بودند وبرخي از آنان از علم بلايا ومنايا آگاهي داشتند.

او در پايان يادآور شد: تمام اصناف به گونه اي در کربلا حضور داشتند. در عاشوراي حسيني از غلام سياه گرفته تا سيد قرشي واز پير کهنسالي چون حبيب بن مظاهر تا طفل شش ماهه در اين حماسه عظيم شرکت کرده اند.

شايان ذکر است طي اين مراسم، هيئت عزادارن مسجد بالاسر حضرت معصومه سلام الله عليها در بيت آيت الله العظمي شيرازي حضور يافتند وبه سوگواري پرداختند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. بحارالانوار، ج45، ص45 (بقيه الباب37ـ سائر ما جري عليه...).

2. مکارم الاخلاق، ص8.

3. قلم(68)، آيه4.

4. بحارالانوار، ج18، ص141.