آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله روز شنبه 9/تير/86 در جمع زائران عضو کاروان نورالرضا از قطيف عربستان اظهار داشتند: از ابن عباس روايت شده است که روزي عمربن خطاب نزد رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله آمد وديد آن جناب روي حصيري نشسته اند واثر آن حصير روي پهلوهاي حضرت نمايان است. عمر گفت: اي رسول خدا، کاش زير خود فرشي مي نهاديد؟ حضرت فرمودند: «ما لي وللدنيا ما مَثَلي ومثل الدنيا إلا کراکبٍ سار في يومٍ صائفٍ فاستظلَّ تحتَ شجرةٍ ساعةً من نهار ثم راحَ وترکها؛(1) مرا با دنيا چه کار؟ مَثل من ودنيا مانند مسافري است که در يک روز گرم تابستاني ساعتي از روز را در سايه درختي مي آرامد سپس به راه مي افتد وآن [درخت وسايه] را ترک مي گويد».

ايشان در ادامه افزودند: وجه شبه در اين حديث شريف نبوي سرعت سفر وکم بودن توقف است و زندگي دنيوي نيز همانند توقف کوتاه مسافري در ميانه روز بسيار کوتاه وگذراست. بنابراين براي مؤمن شايسته نيست که در پي دنيا بدود وخود را براي زر وزيور گذراي آن به سختي اندازد. بلکه در مدت کوتاه عمر بايد به منافع اخروي خود بينديشد. حتي اگر انسان نود يا صد سال يا بيشتر در اين دنيا زندگي کند، مدت عمر او به مثابه سايه گذراي درخت است که چندان دير نمي پايد.

معظم له تأکيد کردند: اين فرمايش گهربار رسول خدا صلي الله عليه وآله براي همه ما عبرت آموز است. خداي متعال فرموده است: «لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ؛(2) حقيقتاً در وجود رسول خدا براي شما اسوه [نيکويي] وجود دارد». بنابراين بايد با الگو قراردادن آن جناب، به اين فرمايش ايشان جامه عمل بپوشانيم ودر اين دنيا به سود آخرت خود بهره برداري کنيم.

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي طي سخناني اظهار داشت: اهل بيت عليهم السلام جايگاه ارجمند ومقام والايي نزد خداي متعال دارند وخداي متعال امور دنيا وآخرت را در دستان آنان نهاده است. همان طور که هر نعمت وفضلي که از آن برخورداريم نيز به سبب وبرکت امام معصوم بر ما نازل مي شود.

بر اين اساس زائر اهل بيت بايد هنگام زيارت معرفت کاملي نسبت به مقام وجايگاه بي مانند آنان داشته وايمان راسخ داشته باشد که آن بزرگواران به اذن خداي سبحان حاجات وي را برآورده مي سازند وهرکه از دور ونزديک به آنان روي کند حاجت وي را روا خواهند ساخت.

وي در بخش ديگري از سخنانش يادآور شد: اهل بيت معدن کرم مي باشند وکرم و جودِ آنان همانند مردم عادي نيست. بلکه سخاوتمندي آنان به سرچشمه سخاوت الهي متصل است که درباره آن آمده است: «ولا تزيدُهُ کَثرَةُ العَطاءِ إلاّ جُوداً وکَرَماً؛(3) بخشش وعطاي بسيار از گنج خانه کرمِ او نمي کاهد». به عبارت ديگر آن بزرگواران هرقدر به خلايق کَرم بورزند ميزان کَرم آنان افزون تر مي شود. پس زائر بايد به صورتي زنده وپويا با اهل بيت عليهم السلام سخن بگويد ودر حاجت خود اصرار ورزد.

1. بحارالانوار، ج16، ص239 (في جمل من احواله...).

2. احزاب، آيه21.

3. التهذيب، ج3، ص108 (دعاء اول يوم من شهر رمضان...).