حضرت آيت الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله هفته گذشته (جمعه28ربيع الثاني1430) در ديدار با جمعي از روحانيون و طلاب شهرهاي تهران، اصفهان و قم بر انجام رسالت و تحمل وظيفه ي تبليغ و هدايت ديگران تأکيد کردند.

معظم له در اين ديدار صميمي که در بيت ايشان بر پا شده بود در ابتداي سخنان خود با اشاره به بيان خاطره و داستاني واقعي اظهار داشتند: چند دهه پيش از اين در عراق تاجر معروفي بود که بزرگترين مدارس علميه ي عراق را با بودجه و سرمايه ي شخصي خود بنا کرده و براي اداره ي آنها نيز موقوفاتي بر جا گذاشته بود که البته وي چند سال قبل فوت کرده و در يکي از حجره هاي جنوبي صحن حرم مطهر سيدالشهدا عليه السلام دفن مي شود.

ايشان ادامه دادند: سالها پيش از اين زماني که ايوان حرم مطهر سيدالشهدا عليه السلام را تعمير مي کردند رسم بر اين بود که ماشين وارد صحن حرم نشود زيرا داخل شدن ماشين در حرم حتي اگر براي امر تعميرات باشد را نوعي بي احترامي به آن مکان مقدس تلقّي مي کردند، لذا کارگران حمل و جابجايي خاکهاي ساختماني را شخصاً و به صورت دستي انجام مي دادند.

ايشان افزودند: شخصي نقل مي کرد و مي گفت: در آن زمان که کار تعميرات حرم مطهر حضرت سيدالشهدا عليه السلام در حال انجام بود و من نيز در حال عبور از صحن مطهر حرم بودم متوجه شدم که گويا يکي از اين کارگرها که مشغول کارکردن و حمل خاک ها مي باشد، شبيه همان تاجر معروف عراقي است که البته بر خلاف ديگر کارگرها که کيسه هاي خاک را به روي کمر حمل مي کردند به صورت ناشيانه کيسه هاي خاک را بر روي سر خود حمل و جابجا مي کرد. لذا از کسي سؤال کردم که آيا اين فرد همان تاجر معروف است که به من گفت: آري، آن فرد همان تاجر معروف مي باشد.

معظم له ادامه دادند: آن شخص مي گويد که به نزد آن تاجر معروف رفتم و گفتم: شما که تاجر بزرگ و معروفي هستيد چرا اين کار را انجام مي دهيد؟ که در پاسخ من گفت: من مي خواهم با پول آن براي خودم کفن بخرم تا بعد از مرگم مرا با آن کفن دفن کنند لذا تصميم گرفتم تا به اندازه ي پول يک کفن در اينجا کار کنم تا پول آن از اين طريق به دست آمده باشد.

حضرت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله در ادامه ي اين مطالب تصريح نمودند: البته نيازي نيست که ما هم بخواهيم مانند آن تاجر، کارگري کنيم زيرا از ما چنين انتظاري نيست؛ لکن من و شما راه و وظيفه ي مهمتر ديگري داريم که بايستي به آن بپردازيم و آن چيزي نيست جز هدايت ديگران. زيرا براي اهل علم راه ترقّي و صعود بسيار است اما در عين حال نيز نبايد از ترس برخي مسايل مانند ترس از ريا، آن را رها کرد.

معظم له خاطر نشان ساختند: وجود برخي از اين ترس ها نبايد مانع از راه و هدف ما شود لذا بايد تحمل وظيفه کرده و به تبليغ و هدايت ديگران بپردازيم.

مرجع عالي قدر همچنان در بخش ديگري از سخنان خود افزودند: در روايت است که مؤمن بايد زيرک باشد؛ البته زيرک در امور دنيا کسي است که جنسي را ارزان بخرد و گران تر بفروشد، اما در ميان اهل علم کساني زيرک هستند که به بيراهه نرفته و گمراه نشوند، بلکه در مسيري قدم بردارند که به خدا منتهي شود زيرا خداي متعال در قرآن کريم در تعبيري از قول شيطان نقل مي فرمايد: خدايا به خودت قسم که بنده هاي خوبت را، کساني که در راه تو هستند و اگر ادامه دهند به تو مي رسند را گمراه کنم و از مسير خود برگردانم.

حضرت آيت الله العظمي شيرازي در ادامه تصريح کردند: يکي از علماي نجف اشرف که چندين جلد شرح عروه دارند و مدتي نيز در تهران زندگي مي کرد، در حدود بيست و چند سال قبل در قم و در همين جا براي ما نقل کردند که سالها قبل در تهران که داراي جمعيتي حدود 600هزار نفر بود، 60 فقيه مسلّم وجود داشت؛ اما اکنون ملاحظه مي کنيد تهران داراي 6 ميليون نفر جمعيت است اما 6 فقيه مسلّم هم ندارد! لذا بايد اين کاستي ها جبران شود که البته کسي اين کار را انجام نخواهد داد جز من و شما که بايد تلاش کنيم و ديگران را براي اين امر راهنمايي و تربيت نماييم.

ايشان افزودند: البته شايد خيلي از کساني که به آنها توصيه مي شود و تشويق مي کنيد، اين کار را نپذيرند اما اگر درصدي از آنها هم به راهنمايي و تلاش و تشويقِ شما به دنبال فراگيري علوم ديني و طلبه شدن بروند، براي شما اجر و ثواب زيادي دارد.

معظم له خاطر نشان کردند: در احوال مرحوم صاحب مفتاح الکرامه آقاي حاج سيد جواد عاملي که استاد مجتهدين و مربي فقها است و يا در احوال صاحب جواهر نوشته اند که مرحوم صاحب جواهر فرموده است اگر ايشان، يعني صاحب مفتاح الکرامه، نبودند من اين راه را رها کرده بودم؛ لذا ايشان سبب شده اند که صاحب جواهر در اين راه بماند و بشود فقيه بزرگ و صاحب جواهر الکلام که اين همه خدمت ارزنده به فقه ما نموده است. بنابراين يکي از حسنات مرحوم سيد جواد عاملي همين است که صاحب جواهر اين موضوع را بر سر قبر ايشان نقل کرده و مي گويد به مادر من سفارش کرده بود که نگذاريد ايشان از نجف خارج شده و به جايي ديگر برود.

ايشان در پايان بار ديگر بر تشويق ديگران و کساني که آمادگي طلبه شدن و ورود به فراگيري علوم ديني را دارا هستند تأکيد کرده و افزودند: ثواب اين کار نه تنها از تشويق کردن ديگران براي نماز شب کمتر نيست بلکه بيشتر نيز مي باشد.