رمضان ماه خدا، ماه دين خدا، ماه کتاب خدا، ماه شب هاي قدر و اين دين و کتاب و شب ها تماماً وامدار کساني است که براي گرويدن به اسلام بر يکديگر سبقت گرفتند.

خداي متعال درباره شان مي فرمايد: «وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ؛ وسبقت گيرندگان مقدمند آنان همان مقربان [خدا] هستند (واقعه/10ـ11».

ماندگاري موارد پيش گفته به فداکاري ام المؤمنين حضرت خديجه کبري عليها السلام که با نثار زندگي و ثروت خود و شجاعت و پايمردي اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليهما السلام باز مي گردد. به ديگر بيان، کيان اسلام ـ چنان که در روايات آمده است ـ وامدار شجاعت و دفاع اميرالمؤمنين عليه السلام از اسلام است، زيرا به فرموده رسول خدا صلي الله عليه وآله: «[يک] ضربت علي [عليه السلام] در روز خندق از عبادت جن و انس برتر است».

اسلام همچنين وامدار ثروت و فداکاري هاي بزرگ حضرت خديجه عليها السلام در راه اسلام و رسول خدا صلي الله عليه وآله است و تنها چيزي که در آغاز پيدايش اسلام اين دين آسماني را قوام بخشيد و استوار ساخت ثروت حضرت خديجه عليها السلام بود و تقدير الهي چنان رقم خورده بود که اين دو رکن اساسي دين خدا، يعني حضرت ام المؤمنين خديجه کبري عليها السلام و حضرت اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليهما السلام در ماه خدا به شهادت برسند تا اين ماه خدا با ياد حضرت علي عليه السلام و حضرت خديجه عليها السلام زنده بماند.

بسياري از معاني والاي اين ماه از آن روست که شب قدر به حضرت زهرا عليها السلام مرتبط است؛ همو که حلقه وصل ميان اين دو بزرگ به شمار مي رود. دريغ و درد که مبلغان ما کمتر به اين معاني والا و درجات بلند مادر سرور زنان جهانيان و مادر شب قدر اشاره مي کنند و شخصيت بزرگ و مقام بلندش را معرفي مي کنند، حال آن که رسول خدا صلي الله عليه وآله به بيان جايگاه آن بانوي بزرگ پرداخته، خطاب به ايشان فرموده اند: «يا خديجه، ان الله ـ عز وجل ـ ليباهي بک کرام الملائکة کل يوم مراراً؛ اي خديجه، خداي ـ عزوجل ـ هر روز چندين بار به وجود تو براي ارجمند از فرشتگان مباهات مي کنند».

به راستي چرا چنين حقايق مهمي به هر دليل بايد از اذهان و انديشه ها دور باشد و فراتر اين که بسياري از محققان در پژوهش هاي علمي و تاريخي خود اين حقيقت ها غافل مانده اند؟ و از ديگر سو عامه مردم چگونه مي توانند به مقام و جايگاه والاي آن بزرگ بانوي اسلام نزد خداي متعال و اهل بيت عليهم السلام پي ببرند و معرفت او را چنان که بايد به دست آورند و از اين رهگذر حق چنين شناختي را در شکل بزرگداشت و محبت و پيروي ادا کنند.

به منظور اداي حق مودت نسبت به گرامي ترين و محبوب ترين خويشاوندان رسول خدا صلي الله عليه وآله، يعني حضرت خديجه کبري عليها السلام که در ياري آن حضرت تمام داشته هايش را در راه او نثار کرد و تا دم رحلت همچنان از وي دفاع مي کرد بايد ما به عنوان دوستداران اهل بيت عليه السلام از باب مودت نسبت به قربي و علما و مبلغان با تحقيق و مطالعه دقيق در زندگي و تاريخ و مقام بزرگ وي به عظمت حضرتش به عنوان مادر حضرت زهرا عليها السلام و بزرگ بانوي بطحا نسبت مادرمان و ام المؤمنين حقيقي انجام وظيفه کنيم. همچنين با اين اقدام رسولاني براي گشودن افق هاي متعددي در برابر جامعه بشري باشيم تا از اين رهگذر جهانيان زندگي و عظمت او را درک و فهم کنند.

از ديگر سو بايد سالروز رحلت آن بانوي ارجمند و والا مقام را به تريبوني جهاني تبديل کرد که به فداکاري نخستين زن مسلمان، بلکه بانوي اسلام اعلام وفاداري شود و بزرگي، جهاد و مقام والاي او به جهانيان شناسانده شود و در راه بزرگداشت اين مناسبت جانسوز از هيچ اقدامي فروگذار نشود، اقدام هايي همچون برگزاري مراسم سوگواري، همايش ها، انجمن هاي فکري، برنامه هاي تلويزيوني براي شبکه هاي ماهواره اي، چاپ و نشر کتاب، مجله و پوستر و جز آن.

اميد است که اين اعمال در اين زمينه از نظر مهرورزانه حضرت زهرا عليها السلام دور نماند و مايه همدردي با آن حضرت در سوگ مادر ارجمندشان باشد و خشنودي حضرت ام الائمه عليها السلام را فراهم آورد.

 

مؤسسه فرهنگي خديجه کبري عليها السلام

بيروت ـ لبنان