حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي عصر امروز (28 ماه صفر) در جمع صدها نفر از عزاداران هيئات مذهبي کربلائي هاي مقيم ايران که به منظور زيارت و عرض تسليت به ساحت مقدّسه حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها و نيز تجديد عهد با مرجع عالي قدر خود در بيت معظم له گرد هم آمده بودند، ضمن سخناني با تسليت شهادت حضرت رسول اکرم امام حسن مجتبي و حضرت عليّ بن موسي الرّضا عليهم السّلام اظهار اميدواري کردند در اين ايّام پاياني ماه صفر، اجر و ثواب دو ماه عزاداري سالار شهيدان به تمامي عزاداران آن حضرت عنايت گرديده و کريمه اهل بيت حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها نيز شفيع دعاهاي همه عزاداران باشند.
به گزارش خبرنگار ما معظم له در ادامه با اشاره به روايتي از بحار الانوار علامه مجلسي رحمة الله عليه افزودند: حضرت علي عليه السّلام در واپسين لحظات عمر پربرکت خاتم الانبياء صلّي الله عليه وآله وسلّم به خدمت ايشان رسيدند در حالي که آن حضرت دچار ناخوشي و تب شديدي بوده و از شدّت ضعف قادر به ايستادن بر روي پاهاي خويش نبودند. حضرت علي عليه السّلام عرضه مي دارند که مردم در مسجد نشسته اند و براي شما گريه و زاري مي کنند. پيامبر اکرم صلّي الله عليه وآله و سلّم به حضرت علي عليه السّلام و ابن عبّاس اشاره مي نمايند تا ايشان را از زمين بلند کرده و به سمت مسجد حرکت کنند.
آية الله العظمي شيرازي تصريح کردند: از منـزل حضرت رسول اکرم صلّي الله عليه وآله وسلّم تا مسجد مسافت زيادي نبود زيرا بيت شريف ايشان در کنار مسجد قرار داشت و نيز هنگامي که از جانب الـهي دستور رسيد که تمامي درب هاي رو به مسجد مسدود شوند، پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم امر فرمودند که تمام درب هاي رو به مسجد حتي درب منـزل خويش نيز بسته شود به جز درب خانه حضرت علي عليه السّلام و فاطمه زهرا سلام الله عليها؛ زيرا در خانه رسول الله صلّي الله عليه وآله وسلّم تنها يک معصوم بود و آن نيز شخص حضرت خاتم الأنبياء صلّي الله عليه وآله وسلّم بودند امّا همسران پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم نيز که در آن خانه نيز از اين قاعده (طهارت و معصوميت) مستثني بودند، امّا در خانه علي عليه السّلام و فاطمه سلام الله عليها غير معصومي وجود نداشته و هر دو بزرگوار پاک و معصوم بودند.
ايشان ادامه دادند: وقتي رسول خدا صلّي الله عليه وآله وسلّم با زحمت بسيار به مسجد رسيدند چنان حالت تنگي نفس بر ايشان غالب شد که نمي توانستند پيوسته صحبت کنند لذا آهسته و به آرامي سخن گفته و نسبت به قرآن و عترت خويش به مسلمانان توصيه کرده و سفارش نمودند هر عملي که انجام مي دهيد بايد منطبق با قرآن و عترت طاهره باشد که زمان هيچ گاه از اين دو خالي نخواهد شد.
مرجع تقليد شيعيان جهان در شرح اين روايت شريفه خاطرنشان ساختند: وقتي پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم مي خواستند به قرآن و عترت با انگشتان دست خويش اشاره کنند و اين دو را به مردم نشان دهند از انگشتان سبابه دو دست خويش استفاده کردند که اين عملي غير متعارف است و معمولاً انسان براي نشان دادن دو چيز، از دو انگشت يک دست استفاده مي کند و امام رضا عليه السّلام نيز در روايتي فرموده اند: حضرت رسول اکرم صلّي الله عليه وآله وسلّم با اين عمل خويش مي خواستند نشان دهند که قرآن و عترت هر دو در يک رتبه و مقام بوده و يکي بر ديگري برتري ندارد.
آية الله العظمي سيد صادق شيرازي اظهار داشتند: در طول تاريخ بشريّت پيغمبران بسياري آمده و رفته اند که هيچ نامي از آنها نيست و اگر نامي هم از برخي پيغمبران وجود دارد، به سبب قرآن و روايات اهل بيت عليهم السّلام است که امام حسين عليه السّلام با خون خويش از اين دو امانت الـهي حفاظت کردند.
ايشان متذکر شدند: هر يک از ما بايد در اين زمان باقيمانده از عمر خويش، امتحان نسبت به نگهداري و حفظ از قرآن را پس داده و با قرائت حداقل روزي چند آيه از کلام الله مجيد و تأمل در آنها تلاش بيشتري نموده و بنگريم (قرآن) از ما چه خواسته است و چگونه بايد به آن عمل کنيم.
معظم له در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به حادثه اي تاريخي در صدر اسلام افزودند: رسول الله صلّي الله عليه وآله وسلّم قبل از اعلام بعثت و نبوت خويش داماد مشرکي به نام «ابو العاص» داشتند که وي همسر زينب بود و آن دو دختري داشتند به نام «امامه» و حضرت علي عليه السّلام بعد از شهادت فاطمه زهرا سلام الله عليها اولين کسي را که به همسري برگزيدند وي بود.
ايشان ادامه دادند: ابو العاص تا زماني که پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم در مکه حضور داشتند اسلام را اختيار نکرده و حتي در جنگي نيز به همراهي مشرکين با پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم و مسلمانان به نبرد پرداخت و در آن اسير گشت. پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم پس از خاتمه جنگ تصميم گرفتند با دريافت فديه از اسيران آنان را آزاد نموده تا بتوانند به زندگي خويش بازگردند. در اين ميان زينب نيز براي آزادي همسرش دو چيز خدمت پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم فرستاد که يکي از آنها گردنبندي بود که حضرت خديجه سلام الله عليها در شب ازدواج زينب به او هديه داده بود. پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم با ديدن آن متأثر شدند. ابو العاص با پرداخت اين فديه آزاد شد اما پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم رو به مسلمين نموده و فرمودند: اگر اجازه مي دهيد اين گردنبند را به زينب برگردانم چون اين گردنبند يادگار مادرش خديجه سلام الله عليها است.
آية الله العظمي شيرازي با ذکر اين حادثه تاريخي افزودند: طبق فرمايش خداي متعال در کلام الله مجيد پيغمبر خدا صلّي الله عليه وآله وسلّم اولي و مقدم تر است بر جان و مال مسلمين نسبت به خودشان اما با اين حال مي بينيم که چگونه حضرت با توجه به حقي که دارند اعمال ولايت نکرده و از مسلمين براي اين امر اجازه خواستند که اين نشان دهنده اخلاق عظيم و سيره پاک خاتم الأنبياء صلّي الله عليه وآله وسلّم است و ما نيز که پيروان آن بزرگوار هستيم بايد بياموزيم که از برخي حقوق مسلّم خويش نسبت به ديگران گذشت داشته و چشم پوشي نماييم.
مرجع عالي قدر جهان تشيّع حضرت آية الله العظمي سيد صادق شيرازي در ادامه سخنان خويش با تأکيد بر صيانت و پيروي از عترت و اهل بيت عليهم السّلام با ذکر جمله اي از مرحوم آية الله العظمي سيد محمد حسيني شيرازي قدّس سرّه گفتند: اگر ماه محرّم و صفر هم تمام شود امام حسين عليه السّلام و راه ايشان تمام شدني نيست و هيچ گاه نبايد رسالت خويش را فراموش کنيم.
معظم له افزودند: يکي از موثق ترين صحابه امام صادق عليه السّلام عبد الله بن بکير است که نقل مي کند روزي به خدمت حضرت رسيدم و گفتم: براي امري قصد سفر دارم. حضرت به او فرمودند: آيا در اين سفر به زيارت امام حسين عليه السّلام هم مي روي؟ عرضه داشتم: از سه جهت بيمناکم. يکي ترس از سلطان، ديگري وحشت از جاسوسان حکومت و سوم محاصره بودن کربلا توسط بني اميه که هر کس به آن نزديک شود راه را بر او مي بندند.
حضرت در پاسخ وي فرمودند: آيا نمي خواهي خدا تو را در راه ما خائف ببيند؟ اگر در راه ما و براي ما کاري انجام دهي که همراه با ترس باشد خداي متعال در قيامت سه چيز به تو عنايت خواهد کرد؛ نخست آن که در قيامت به تو امان خواهد داد و دوم، عرش خدا بر فراز صحراي محشر تکه اي از بهشت مي باشد که تو را به آن جا خواهند برد و سوم آن که با حضرت سيد الشهدا عليه السّلام در آن زمان هم صحبت خواهي بود.
آية الله العظمي شيرازي در پايان سخنان خود با اشاره به مسأله عراق و مشکلات موجود در آن بيان داشتند: هر کس در حدّ خويش نسبت به اين کشور که سرزمين اهل بيت عليهم السّلام است داراي وظايفي مي باشد که اين وظايف غالباً اخلاقي است. هم چنين بايد سعي کنيم با دعاي خير و نيز بهره گيري از نيروها و توان خويش در راه آزاد سازي اين کشور شيعيان قدم بگذاريم.
گفتني است در پايان اين مراسم سخنراني، کتب جزوات و لوح هاي فشرده علمي و مذهبي از سوي دفتر حضرت آية الله العظمي شيرازي به عزاداران و حاضرين اهداء گرديد.