در روز سه شنبه 22 ماه ربیع الثانی 1437ق جمعی از فعالان مذهبی اصفهان به همراهی حجت الاسلام داوری از اساتید حوزه ی علمیه ی اصفهان و سخنوران این شهر، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند و مورد استقبال معظم له قرار گرفتند.

مرجع عالیقدر طی سخنانی خطاب به میهمانان فرمودند: روحانیون و کسبه همانند دو کفه ی ترازو هستند و این بدان معناست که هر دو در کنار یکدیگر باید به مسئولیت خود عمل کنند. هر انسان برخوردار از ایمان، درک و توانمندی، اگر در استفاده ی از این سه خصلت در راه خدا و راه اهل بیت علیهم السلام کوتاهی کند قطعاً در روز قیامت افسوس و حسرت خواهد خورد و خدای متعال نسبت به کوتاهی اش او را مورد بازخواست قرار خواهد داد. همگی از جمله دو قشرِ یادشده پس از فوت و کوچ به سرای دیگر بازگشتی ندارند، از این رو هرکس باید در حدّ توان و درک خود برای آخرت خویش عمل کند و توشه ای بیندوزد.

معظم له در توضیح این مطلب فرمودند: به عنوان مثال، شخصی برای کار خیری یک میلیون تومان و فردی دیگر نیز یک میلیون تومان تقدیم می کند. درحالیکه، نفر اول به طور کامل به مسئولیت خود عمل کرده، ولی نفر دوم مسئولیت خود را کاملاً به انجام نرسانده است، چراکه نفر دوم توان دادن بیشتر از این مبلغ را داشته است.

به عبارت دیگر، شخصی برای کاری ده ساعت وقت می گذارد و فرد دوم پنج ساعت صرف آن می کند. در این صورت نفر دوم آنچه در توان داشته به کار بسته و ادای مسئولیت کرده، اما نفر اول می توانسته بیشتر از ده ساعت وقت بگذارد، ولی چنین نکرده است.

ایشان تأکید کرده، فرمودند: ملاک در انجام مسئولیت، موهبتی است که خدای متعال به انسان بخشیده که عبارتند از درک، قدرت و توانمندی. در حدیث شریف از مولایمان آقا امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیهما السلام روایت شده است که فرمودند: «سه نفر خدمت رسول خدا صلی الله علیه وآله رسیدند. یکی از آنان به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله گفت: صد أوقیه (اونس) طلا دارم و این ده أوقیه ی آن صدقه است. نفر دیگر به حضرت عرض کرد: یا رسول الله، یکصد دینار دارم و این ده دینارِ آن صدقه است. نفر سوم به حضرت گفت: یا رسول الله، من ده دینار دارم و این یک دینارِ آن صدقه است.

پیامبر مکرم اسلام صلی الله علیه وآله خطاب به آنان فرمودند: همگی تان در پاداش مساوی هستید، چراکه هریک از شما، یک دهم مالش را صدقه داده است»(مستدرک الوسائل، ج7، باب1، ص155، حدیث11).

منطوق و معنای این حدیث آن است که انسان به نسبت آنچه از داشته هایش در راه خدا می دهد، پاداش خواهد گرفت، بی تفاوت که این داده ها مالی، فکری یا فعالیت باشد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی ادامه دادند: بکوشید تا در قیامت از کسانی نباشید که درباره ی مسئولیت شان در دنیا مورد بازخواست قرار می گیرند و بر فرصت های از دست رفته ی دنیایی شان افسوس و دریغ می خورند. در این زمینه دیگران را نیز تشویق کنید و از نیروی زبان بیشتر استفاده کنید و ادامه دهید و هرگز ملول و خسته نشوید و بدانید که این امور بخشی از مسئولیت هاست. بی تردید کوتاهی در این زمینه، اندوه و پشیمانی در پی خواهد داشت.

بسا در قیامت شاهد آن باشیم که افرادی با توانمندی کمتر از ما درجات و مقاماتی بالاتر دارند و آن گاه است که پشیمانی و حسرت سراسر وجود انسان را فرا خواهد گرفت.

معظم له سخنان خود را با این روایت شریف پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به پایان بردند که می فرمایند: «الدال علی الخیر کفاعله؛ کسی که بر امر خیری راهنمایی کند چنان است که خود آن را انجام داده است».