به مناسبت و همزمان با تشکیل جلسات سازمان ملل متحد که در نیمه دوم ماه میلادی جاری در ژنو تشکیل و به بررسی اوضاع حقوق بشر پرداخته خواهد شد، بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی طی نامه ای به اعضای این نشست اعلام کرد:
اوضاع حقوق بشر در منطقه به دلیل خودکامگی حاکمان و تروریسم به طور مستمر رو به وخامت بیشتر می رود، لذا جامعه جهانی، به ویژه بزرگ ترین و مهم ترین تشکیلات جهانی، یعنی سازمان ملل متحد باید به مسئولیت قانونی و اخلاقی خود در قبال چنین روند وخیمی پایبند باشد؛ رفتار و روندی که صلح و آرامش جهانی را به خطر می اندازد.
نابسامانی، وخامت و عقب گرد اوضاع حقوق بشر، زمینه را برای تروریسم و خشونت بیشتر فراهم و آماده می کند، چراکه تروریست، بی نوایی ملت های ستمدیده و مستضعف را وسیله و بهانه ای برای شستشوی مغزی جوانان فریب خورده قرار داده، در نهایت آنان را به ابزار کشتار، سر بریدن و ویرانی بدل می کند. آثار ویرانگر و سوء این روند نه تنها منطقه و ملت های آن را بلکه تمام جهان از جمله جهانی متمدن را نیز هدف قرار می دهد، چنان که اقدامات تروریستی در شهر اورلاندو واقع در ایالات فلوریدای آمریکا بهترین دلیلِ خدشه ناپذیر در این معناست.
در ادامه نامه این بنیاد آمده است: متأسفانه و دردمندانه، استبداد سیاسی که بر طبل گرایش طایفه ای می کوبد و به تکفیر و نفرت فرا می خواند، بر آن است تا این تروریسم کور را پدید آورد و این خودکامگی و استبداد، اگر نگوییم از تأیید و حمایت سازمان ملل برخوردار است، حداقل از سکوت این سازمان استفاده می کند.
از این رو ملت های منطقه، سازمان ملل را مسئول بخش عمده ای از نابسامانی و وخیم شدن اوضاع حقوق بشر می دانند، چراکه می بینند آن سازمان از استبداد سیاسی و نخستین محرک و تشویق کننده به خشونت و تروریسم حمایت و با آن همراهی می کند.
در بخش دیگری از این نامه آمده است: تنها با پیام و سخنرانی، پیشگیری از وخیم شدن حقوق بشر ممکن نیست، بلکه باید طرحی جهانی برای حقوق بشر پی ریزی شود که سازمان ملل مسئولیت آن را بر عهده گیرد؛ طرحی که به طور جدی در بهبود اوضاع حقوق بشر کارآمد باشد. البته شک و تردیدی نیست که سازمان ها و نهادهای مدنی و حقوق بشریِ متعددی در منطقه برای بهبود اوضاع حقوق بشری تلاش می کنند و فعالیت دارند، اما هماره از سوی رژیم های خودکامه و مستبد تحت ستم و پیگرد قرار دارند و متأسفانه از سوی سازمان ملل و حتی یکی از نهادها و سازمان های حقوق بشری وابسته به آن، هیچ گونه حمایتی نمی بینند. این بی تفاوتی در حالی است که قوانین تصویب شده در این سازمان بر مأموریت، تلاش و کمکِ آن، در مراقبت و بهبود بخشیدن به شرایط حقوق بشر در کشورهای خودکامه و پلیسی که به طور منظم حقوق شهروندان را نادیده می گیرند تأکید و تصریح دارد.
سازمان جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی در پایان نامه آورده است: امیدواریم که آن سازمان و شرکت کنندگان در این نشست به صورت فعال و مستقیم در بهبود بخشیدن به شرایط حقوق بشری شریک باشند و تصمیماتشان به گونه ای نباشد که به ابزاری در دستِ گردانندگان نزاع ها و چالش ها بدل شود، زیرا در این صورت زمینه را برای خشونت و تروریسمِ بیشتر و گسترده تر ـ که به خطری برای جامعه جهانی تبدیل شده است ـ فراهم می کند.
بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی ـ واشنگتن
