در روز پنجم ماه شوال 1437ق (20/4/1395) جمعی از استادان و طلاب حوزه ی علمیه ی شیخ مفید قدس سره از شهر مقدس کربلا و اعضای شبکه ی ماهواره ای المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و اعضای هیئت محمد الامین صلی الله علیه وآله از شهر نجف اشرف، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند و از سوی ایشان مورد استقبال قرار گرفتند.

در این دیدار معظم له طی بیانات و رهنمودهایی فرمودند: در حدیث شریف از امام جواد علیه السلام آمده است: «المؤمن یحتاج إلی (خصال) توفیق من الله، وواعظ من نفسه، وقبول ممن ینصحه؛ مؤمن به [چند خصلت] نیاز دارد: توفیقی از سوی خدای متعال، پند دهنده ای از درون و قبول نصیحت از نصیحت کننده».

هرگاه این سه ویژگی در کسی فراهم آید همانند جناب ابوذر غفاری، جناب سلمان فارسی، شیخ مفید، شیخ طوسی و علامه بحرالعلوم رضوان الله تعالی علیهم خواهد شد.

سپس در مقام تبیین روایت امام جواد علیه السلام فرمودند: توفیقِ از سوی خدای متعال این است که خدای متعال در قرآن کریم تصریح کرده است که انسان را آفریده تا او را از رحمتِ خویش برخوردار سازد و نسبت به تمام بندگان خود مهربان است، لذا توفیق را به عنوان امری ثابت و همیشگی برای آنان رقم زده و زمینه ی آن را فراهم آورده است، ولی انسان نیازمندِ آن است که توفیق بی پایان و فراگیر خدا را برای خود جلب و جذب کند و برای این منظور به دو چیز دیگر نیاز دارد که یک مورد آن، پند دهنده و واعظی از درون است.

این مطلب بدان معناست که انسان باید خویشتن را موعظه کند و بایسته ها و نبایسته ها، از قبیل حلال و حرام و جز آن را به خود تلقین کند. این ویژگی دوم است که امام جواد علیه السلام در فرمایش فوق الذکر، بدان فرمان داده است.

ویژگی سومی که در حدیث شریف بدان سفارش شده آن است که انسان نصیحت و خیرخواهیِ ناصحان و خیرخواهان را بپذیرد. پر واضح است که انسان، معصوم و از آغاز آفرینش خود علامه نبوده و البته شیطان بر او چیره بوده و نفس اماره از درون، او را به رذائل اخلاقی فرا می خواند.

از این رو انسان، به پند دهنده ای نیاز دارد تا او را از پیمودن بیراهه و افتادن به پرتگاه گناه بازدارد، لذا چنین چیزی مستلزم آن است که انسان خوش اخلاق، انعطاف پذیر و نرمخو باشد تا بتواند نصیحت دیگران را بپذیرد.

آنگاه معظم له توضیح داده، فرمودند: نخستین موردِ سه ویژگی یادشده که همان رأفت و مهربانی خدای عزوجل نسبت به بندگان باشد فراهم است، ولی ویژگی دوم و سوم را خودِ انسان باید درصدد به دست آوردن آن برآید و در این راه بکوشد.

در تاریخ آورده اند که مرحوم شیخ مفید قدس سره در مسأله ای شرعی دچار اشتباه شد و بعداً پی به اشتباه خود برد، لذا از دادن فتوا دوری جست و گفت: «من اشتباه کرده ام، پس فتوا نمی دهم».

علی رغم این که مرحوم شیخ مفید فتواهای فراوانی داده بود، اما وقتی که پی برد در یک فتوا اشتباه کرده است، تصمیم گرفت که از افتا خودداری کند. پس از این، از ناحیه ی مقدسه، از سوی سرور و مولایمان حضرت بقیة الله الأعظم امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به شیخ مفید پیامی رسید به این شرح: «أیها الشیخ، منک الفتوی، ومنا التسدید؛ ای شیخ تو فتوا بده و ما راهنمایی ات می کنیم».

اگر انسان واعظی درونی داشته باشد، چنانکه شیخ مفید از آن برخوردار بود، قطعاً از راهنمایی های حضرت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بهره مند خواهد شد.

مرجع عالیقدر تأکید کردند: هریک از شما اگر از همین حالا تصمیم بگیرید که خصلت های دوم و سوم از حدیث امام جواد علیه السلام را به کار گیرد موفق خواهید شد. توجه داشته باشیم که بزرگانی مانند: جناب ابوذر غفاری، جناب سلمان فارسی، شیخ مفید، شیخ طوسی، سید بحرالعلوم رضوان الله تعالی علیهم، همانند ما و شما، سید و غیر سید بودند و همانند مردم نفس امّاره داشتند و شیطان هایی نیز در کمین آنها نشسته بودند تا آنان را به انحراف و بیراهه بکشند و بر آن ها چیره شوند، اما آن بزرگواران نفس اماره ی خود را مهار و سرکوب کردند و شیطان را از خویش راندند، به این ترتیب که واعظی از درونِ خود برای خویش گرفتند. قرآن کریم در این باره می فرماید: «إِنَّ ذَلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ؛ این به تحقیق از اموری است پر ارزش که تحصیل آن نیاز به عزم جزم دارد»(شوری/43).

حضرت آیت الله العظمی شیرازی دام ظله سخنان خود را این گونه به پایان بردند: از خدای متعال مسألت دارم که مرا و شما را یاری فرماید، وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین.

گفتنی است که پس از بیانات مرجع عالیقدر، یکی از میهمانان از ایشان پرسید: نقش و مسئولیتِ ما طلاب علوم دینی، در عراقِ امروز چیست؟

ایشان پاسخ دادند: همانگونه که در حدیث شریف رسول اکرم صلی الله علیه وآله آمده است: «کلکم راع وکلکم مسئول عن رعیته؛ همگی تان سرپرستانید و همگی نسبت به زیردستان خود مسئولید» انسان ها به اندازه ی دانش و درک و شناختی که کسب کرده اند و در چارچوب توان خود باید در راه نجات دادن جامعه، به ویژه پسران و دخترانِ جوان از نابسامانی ها بکوشند و این امر با گرد آوردن آنان در چهارچوب ترسیم شده از سوی اهل بیت علیهم السلام و هدایت آنان ممکن است و این وظیفه در سراسر جهان و به ویژه در عراق باید انجام شود. چهارچوب ترسیم شده از سوی اهل بیت علیهم السلام اعتقادات، اخلاق و احکامِ آن پاکان و پاکیزگان است.

یکی دیگر از میهمانان پرسید: در حال حاضر ما شیعیان چه نقش و مسئولیتی داریم؟

ایشان فرمودند: شیعیان در حال حاضر باید همصدا و متحد شوند و این، مسأله ای بسیار مهم و ضروری است و بر اتحاد اسلامی و اتحاد انسانی مقدم تر است. البته منظور من اتحاد فکری نیست، چراکه این مورد نه ممکن است و نه درست. به عنوان مثال اگر از دو پزشک بخواهیم که یکسان بیندیشند، آیا چنین درخواستی درست است؟ مسلّماً پاسخ منفی است، زیرا هر پزشکی یک تشخیص دارد. همفکر شدن نیز همین صورت را دارد، چون هر فردی، فکری خاص دارد و به گونه ای متفاوت فکر می کند و وحدت در فکر درست نیست.

جان سخن این که شیعیان باید صفوف خود را متحد کنند و بدانند که این امر بسیار مهم و ریشه ای است.