در پی حملات مجرمانه و تروریستی گروه های تکفیریِ ضد بشری بر ضد مردم مؤمن کفریا و الفوعه، بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی بیانیه ای به شرح زیر صادر کرد:

 

بسم الله الرحمن الرحیم

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ * الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ * أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ؛ و مژده ده شکیبایان را [همان] کسانی که چون مصیبتی به آنان برسد می‌ گویند: ما از آن خدا هستیم و به سوی او باز می‌ گردیم؛ بر ایشان درودها و رحمتی از پروردگارشان [باد] و راه یافتگان [هم] خود ایشانند»(بقره/155ـ157).

در طول سال ها مصیبت های روزافزونی بر مردم کفریا و الفوعه نازل شده است و آنان در این مدت برای حفاظت و صیانت از سرزمین و ناموس خود در برابر ویرانگرترین جریان تروریسم ایستاده اند و مقاومت کرده اند؛ تروریسمی که طی چند دهه جهان شاهد آن بوده است. در سه سال گذشته علی رغم شمار اندک و بی کسی و بی یاوری این مردم، زمین این شهر با خون کودکان سیراب شد و جان آنان به دست خونریز تروریست ها گرفته شد و تمام این جنایات از آن جهت بود که آنان تسلیم خواسته ی تکفیری ها و تروریست های فسادگر و مفسد فی الأرض نشدند.

علی رغم اینکه افراد محاصره شده در میان آتش و گرسنگی، سرزمین پدری خود را ترک نکردند، امید داشتند که شاید از این طریق مردم بی دفاع و بی پناه در امنیت قرار گیرند، اما افراطگرایان تنها یک هدف داشتند و آن، ریختن خون سالخوردگان و زنان و خردسالان به دست تروریست ها بود تا بدین ترتیب صدها تن از مردم بی دفاع شهید شوند.

در نهایت ساکنان این دو شهر چاره را در آن دیدند که بی سرپناه به کناره ی راه رها شده و آسمان را روانداز و زمین را زیرانداز خود سازند، ولی نه دولت امنیت و آرامش آنان را فراهم آورد و نه دستان با سخاوت و کریم به سوی آنان دراز شد تا به یاری شان بشتابد و دگرباره قضیه ی آنان بی سامان ماند، همان گونه که مدت سه سال تنها و بی دفاع در محاصره تروریسم سرکوبگر رها شده بودند و هیچ دستی به یاری آنان نشتافت.

در این سه سال سازمان ملل نه برای یاری آنان فراخوان داد و نه در دفاع از حقوق آنان کاری کرد. بدین ترتیب با چشمان اشکبار و در میان دو لبه ی تیغ تیز تروریسم و آوارگی ناشی از کوچ اجباری تباه شدند و به این گونه طومار یک قضیه ی انسانی جدید در برابر چشمان کم سو و بدبینای جامعه ی بین المللی درهم پیچیده شد.

بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی با چشمی خونبار و دستی ناتوان در یاری رساندن و کاستن از درد و رنج مردم کفریا و الفوعه خود را نسبت به بازگفت و یادآوری این حادثه و پیامدهای آن مسئول می داند.

لذا به دور از هرگونه دسته بندی و عناوین، این بنیاد از تمام خداباوران پرهیزگار، آزادگان، مدافعان از حقوق بشر و انسان دوستان جهان می خواهد تا مردم کفریا و الفوعه را از این اوضاع رقت بار و اسف انگیز برهانند و از بدتر شدن اوضاع آنها جلوگیری کنند، به ویژه که آنان افزون بر درد و رنجی که تحمل کرده اند، عزیزان و هستی خود را نیز از دست داده اند.

با توجه به این اوضاع، بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی از سران جهان که در مونیخ آلمان گرد آمده اند و می خواهند به مسائل انسانی و خصوصاً به مسائل جنگ و کشتار در کشورها بیشتر توجه کنند و از دیگر سو برای صادرات اسلحه به رژیم های سرکوبگر قانون به تصویب برساند؛ خواهان است باید مشکل ملت های جهان که با فقر و افت وضعیت معیشتی دست به گریبان هستند مورد بحث و گفتگو قرار گیرد، محنت و رنج مردمی که تحت تأثیر دگرگونی زیست محیطی ناشی از دمای بالا قرار دارند نیز دیگر مطلب بایسته ی توجه و تأمل است.

با توجه به اینکه این بنیاد ماهیت همایش سران در مونیخ را می داند و آن را درک می کند اهمیت مسائلی که بیان آن رفت را یادآوری می کند. کشورهای خاورمیانه به طور مشخصی وحشیانه ترین و سخت ترین برهه ی زمانی را دیده است، چندین دهه که در آن دامنه ی دیکتاتوری و چالش های مسلحانه بی سابقه می باشد.

این در حالی است که بحران زیست محیطی و دمای بالا بار سنگین آثار منفی خود را بر دوش ملت ها نهاده است آن سان که آثاری منفی بر وضع معیشتی مردم داشته و دارد.

این بنیاد بر آن است که مسئولیت اخلاقی و قانونی این عوارض به طور مستقیم بر عهده اجتماع کنندگان در گردهمایی مونیخ قرار دارد، از این رو پرداختن به مسأله بسیار مهم ملت های جهان سوم را ضروری و مهم و قابل توجه می داند. والله ولی التوفیق.

 

بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی ـ واشنگتن