ستايش مخصوص ذات پروردگار جهانيان است و درود بي کران حضرتش بر سرآمد آفريدگان حضرت محمد مصطفي و خاندان پاکش و نفرين او بر دشمنان اين خاندان پاک باد.

در آستانه اربعين حسيني قرار داريم؛ اربعيني که تنها به حضرت سيدالشهدا عليه السلام اختصاص دارد. با کاوشي در روايات خواهيم ديد که تنها درباره اربعين آن حضرت تأکيد فراوان و بدان ترغيب و تشويق شده و اربعين هيچ امام و پيامبري اين ويژگي را ندارد. البته حضرت امام حسين عليه السلام نه تنها در اين زمينه که پيش از آفرينشِ خلق، هنگام تولد، در زندگي سراسر باکرامتش و چگونگي شهادت او و تا به امروز از ويژگي هاي فراواني برخوردار بوده و هست.

کربلاي حسيني در آستانه روز اربعين ميزبان ميليون ها تن از طبقات مختلف مؤمنان و شيفتگان اهل بيت عليهم السلام، مانند: عالمان، گويندگان مذهبي، فرهيختگان، کارمندان و کسبه و عموم مردم است که به صورت گروهي و انفرادي از داخل و خارج عراق در آن سرزمين حاضر مي شوند.

به همين مناسبت يادآوري چند نکته را ضروري مي دانم:

يکم: توجه به جايگاه ارجمند زائران امام حسين عليه السلام از منظر روايات اهل بيت عليهم السلام که ذيلاً مواردي از اين روايات بازگفته مي شود:

1. روايت امام صادق عليه السلام است دربار ه کسي که پياده قصد زيارت حضرت سيدالشهدا عليه السلام کند. در اين روايت آمده است: « ... و چون قصد بازگشت [از کربلا] کرد، فرشته اي نزد او آمده، به او مي گويد: رسول خدا به تو سلام مي رساند و مي فرمايد: گناهان گذشته ات بخشوده شد، اعمالت را از سرگير (چنان است که هم اکنون از مادر زاده شده اي)». (1)

2. در روايتي از امام صادق عليه السلام آمده است: «به يقين فاطمه سلام الله عليها دخت محمد صلّي الله عليه وآله وسلّم [کنار قبر فرزندش حسين عليه السلام] حضور يافته، براي آمرزش گناهان زائران فرزندش از خدا طلب استغفار مي کند». (2)

3. نيز حضرتش فرموده است: «هر کس به قصد زيارت امام حسين بن علي عليه السلام خانه و ديارش را ترک گويد و پياده راه [سفر زيارت] بپيمايد، به پاس هر گامي که برمي دارد، خدا حسنه اي در نامه اعمالش ثبت خواهد کرد و گناهي از نامه اعمالش خواهد زدود». (3)

دوم: استفاده کامل از اين مناسبت بزرگ است. به همين منظور هر زائري بايد بيش از پيش از زندگي و سيره امام حسين عليه السلام الهام گرفته، آن را الگوي زندگي خويش قرار دهد. در اين باب چند مطلب درخور توجه است:

1. اخلاص آموزي از آن حضرت چه اين که حضرتش در ستيغ رفيع اخلاص قرار داشت و سرآمد مؤمناني بود که حضرت حق درباره شان فرموده است: «إن الله اشتري من المؤمنين أنفسهم وأموالهم بأن لهم الجنة ...؛(4) در حقيقت، خدا از مؤمنان، جان و مال شان را به [بهاي] اين که بهشت براي آنان باشد، خريده است».

از اين رو ياران حضرت امام حسين عليه السلام بايد درون خود را به زيور اخلاق بيارايند تا آثار آن در اعمال شان تبلور يابد.

2. کوشش و فعاليت بي امان و همه جانبه، چراکه حضرت سيدالشهدا عليه السلام سراپا کوشش و فعاليت در راه خداي ـ عزوجل ـ بودند، آن سان که دمي از زندگيِ سراسر برکت خود را به سستي و بي تحرکي و راحت طلبي نگذارندند.

لذا پيروان حضرت امام حسين عليه السلام بايد تمام ابعاد زندگي خويش را به کوشش، جديت و فعاليت در راه خدا بيارايند تا در شمار طلايه داراني باشند که قرآن کريم درباره شان فرموده است: «... خير أمة أخرجت للناس ...؛(5) شما بهترين امتي هستيد که براي مردم پديدار شده ايد».

3. برخورداري از اخلاق پسنديده، بايد توجه داشته باشيم که امام حسين عليه السلام همانند جدش پيامبر خدا، پدرش امير مؤمنان، مادرش سرور زنان دوجهان، برادرش امام حسن مجتبي و فرزندان معصومش _ که درود خدا بر آنان باد _ برترين نمونه در اخلاق پسنديده بود و در برخورد با خُرد و کلان، دوست و دشمن، مؤمن و منافق منشي آميخته به اخلاق داشت. لذا آنان که شاهراه روشن آن حضرت را مي پيمايند، بايد از والايي هاي اخلاق همچون: همزيستي مسالمت آميز، تعاون، امر به معروف و نهي از منکر با روشي حکيمانه و پنددهي نيکو، وحدت کلمه، راستگويي، امانت داري، بردباري، ايثار، همدردي و وفاي به عهد برخوردار باشند.

هيئتيان عزيز و ارجمند که سختي هاي فراوان در راه برگزاري مراسم اربعين حضرت سيدالشهدا عليه السلام در کربلاي معلا بر خود هموار مي کنند، توجه داشته باشند که دسته هاي عزاداري موجود، ادامه دسته سوگواري است که حضرت سجاد، زينب کبري، ام کلثوم و ديگر افراد خاندان حضرت سيدالشهدا عليهم السلام برپا کردند و در روز اربعين آن حضرت، خود را به کربلا و کنار تربت پاکش رساندند. بنابراين بايسته است که هيئتيان و دسته هاي عزادار بيش از گذشته، اخلاق و آداب اسلامي را به کار بندند، ارزش هاي اهل بيت _ که در واقع ارزش هاي اسلام است _ لحاظ داشته و به احکام اهل بيت _ که ارمغان و برآمده از اسلام است _ پاي بند باشند و به ويژه نظم و مواظبت بر احکام شرعي و اوقات نماز و روي گرداني از نزاع و جدال و تفرقه و جز آن را فراموش نکنند و مورد بي توجهي قرار ندهند.

سوم: موضوع مجالس امام حسين عليه السلام است. بنا به نقل تاريخ، اهل بيت امام حسين عليه السلام در اربعين آن حضرت در کنار تربتش مجلس سوگواري برپا کردند. سيدِابن طاووس در اين باره نوشته است: « ... چون زنان و خاندان امام حسين عليه السلام از شام بازگشته، به عراق رسيدند، به راهنما گفتند: ما را به کربلا ببر ... .

چون به قتلگاه رسيدند ... سوگواري هاي جگرسوز برپا کردند. زنان اطراف نيز به ايشان پيوستند و چندين روز [همگي] مشغول سوگواري بودند ... ». (6)

بر اين اساس شايسته است مؤمنان در جاي جاي جهان، روز اربعين سالار شهيدان را به برگزاري مجالس حسيني و مراسم سوگواري آن حضرت اختصاص داده، مصيبت هاي بزرگي که بر او و خاندان و يارانش رفته، به گوش جهانيان برسانند و اهداف والاي او را پي گيرند؛ اهدافي که حضرتش جان خويش را فداي آن کرد. امامان معصوم عليهم السلام در برخي زيارت هاي آن حضرت با اشاره به اهداف والاي او فرموده اند: « ... وبذل مهجته فيک ليستنقذ عبادک من الضلالة، والجهالة، والعمي، والشک والإرتياب، إلي باب الهدي والرشاد؛(7) و [حسين عليه السلام] جان خويش را در راه تو نثار کرد تا بندگانت را از گمراهي و ناداني، کوري [دل] و شک و ترديد رهانيده، بر دروازه هدايت و رشدِ [انديشه] قرار دهد».

چهارم: عراق، سرزمين اميرالمؤمنين عليه السلام و امام حسين عليه السلام، و مردم مظلوم و مجاهد و بردبار آن، آينده اي روشن در پيش دارند، چه اين که خداي منان چنين اراده فرموده است که پس از روزگاران محنت و شکنجه، دوران سرشار از خير و آسايش براي آنان رقم زنند، ان شاء الله.

از اين رو بايد آحاد مردم شريف عراق براي ساختن آينده و پرکردن خلأهاي موجود و شکاف هاي گسترده برجاي مانده از دوره حاکميت ستمگران که همچنان مايه رنج اين امت مظلوم است، بسيج شوند و البته براي رسيدن به اين هدف، چند مطلب را بايد سرلوحه کار خود قرار دهند:

1. نوشتن قانون اساسي است. قانون اساسي آينده عراق بايد مبتني بر اساس اسلام باشد، چراکه اکثريت ملت عراق با بيش از 90 درصد جمعيت، مسلمان هستند.

2. برقراري امنيت است. از آن جا که امنيت، سنگ بنا و مهم ترين عنصر ساختن عراقِ آينده است، همه مردم شريف عراق بايد دست به دست يکديگر داده، امنيت را در سراسر کشور حاکم گردانند.

3. مسأله حوزه هاي علميه و دانشگاه به عنوان عناصر مهم شکل گيري فرهنگ امت و جامعه است. از اين رو تأکيد مي شود براي جبران کاستي هايي که طي چند دهه گذشته بر دو پايگاه علمي يادشده تحميل گرديده، بايد راه کارهايي برگزيد تا حوزه و دانشگاه نيازهاي علمي عراقِ آينده را تأمين کنند و براي تغذيه علمي جهان _ که سرزمين اميرالمؤمنين عليه السلام و امام حسين و ديگر معصومان عليهم السلام به عنوان خاستگاه ايمان، دانش و فضليت برخواهند گزيده است _ خويش را آماده سازند.

در پايان از حضرت باري تعالي مسألت مي نمايم به برکت حضرت بقية الله الأعظم آقا امام زمان عجّل الله تعالي فرجه الشّريف، ملت شريف عراق را از موهبت وحدت و يکدلي بهره مند فرمايد و پراکندگي شان را زير پرچم صلاح و پرهيزگاري به يکپارچگي مبدل گرداند. نيز از حضرتش مسألت دارم آنان را در ساختن عراقي نو و برخوردار از دانش و خير و رفاه موفق دارد که آنچه خير است از اوست و از همو ياري خواسته مي شود.

والسّلام عليکم ورحمة الله وبرکاته

صادق حسيني شيرازي

12 / صفر / 1426 ق. 

1) ابن قولويه، کامل الزيارات، ص 132.

2) همان، ص 118.

3) شيخ مفيد، کتاب المزار، ص 30.

4) توبه (9)، آيه 111.

5) آل عمران (3)، آيه 110.

6) اللهوف في قتلي الطفوف، ص 114.

7) شيخ طوسي، تهذيب الاحکام، ج 6، ص 59.