در روز چهارشنبه 18 ذی القعده 1439ق (1397/5/10) آقای حسین علی الیساری، از شیوخ عشیره الیسار و عضو شورای استان کربلای معلی و نماینده برگزیده این استان در انتخابات اخیر پارلمان عراق به همراه حاج مهدی النجار، از فعالان فرهنگی ـ مذهبی در شهر مقدس کربلا، با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله در شهر مقدس قم دیدار کردند و از سوی معظم له مورد استقبال قرار گرفتند.

در این دیدار آقای حسین علی الیساری خطاب به ایشان گفت: واژه ها و کلمات از اینکه در محضر شما سخن بگویم، به تمام معنای کلمه ناتوان هستند. از اینکه در محضر مبارک شما حضور دارم این را توفیقی خدادادی می دانم و این آرزویم بوده که به محضر حضرتعالی مشرف شوم. باید بگویم که حضرتعالی سلسله (زنجیره) طلایی هستید که از دیرباز تا به امروز در قالب هیچ جمله و توصیفی نمی گنجد.

از خدای متعال مسألت دارم که به یمن و برکت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و برکت پدر و برادر ایشان شما را در پناه خود حفظ کند و این درخشش (مرجعیت خاندان مکرم شیرازی و وجود مرجع عالیقدر) و این دیدارها را برای خدمت به انسانیت و بشریت برقرار و مستدام گرداند و از نعمت کامل صحت و عافیت شما را بهره مند سازد.

وی افزود: من کوچک تر و ناچیز تر از آنی هستم که بخواهم مقام مراجع بزرگوار را ارزش گذاری کنم و آن را بازتاب دهم، ولی هر انسان دارای بینش و خرد همانند ما می بیند که تمام اهتمام و کوشش شما ساختن انسانی است که با دین و صفات پسندیده اش رضایت خدای متعال و پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و اهل بیت علیهم السلام را کسب کند.

آن گاه آقای یساری به صورت گزیده و چکیده برخی از کارها و فعالیت های خود را برشمرد و نیز از اوضاع کلی عراق و به ویژه اوضاع کربلای معلی مطالبی را برای آیت الله العظمی شیرازی بیان کرد.

پس از سخنان آقای حسین علی الیساری، مرجع عالیقدر فرمودند: موضعگیری های شما در سطح عشیره، در سطح شهر کربلای معلی و دیگر سطوح که از آن اطلاع یافته ام شایسته تشکر و قدردانی است و از تشرف شما به عتبات ایران و حضورتان در این مکان تشکر می کنم. باید توجه داشته باشیم که بزرگان، بزرگ زاده نشده و نمی شوند، بلکه همانند دیگر انسان ها هستند و مثل آن ها زاده می شوند، اما خود بزرگی و شکوه را برای خویش رقم می زنند.

بزرگی در دو کلمه گنجانده شده است که قرآن کریم، اوج نشین قله و ستیغ بلاغت و شیوایی و دارای برترین معانیِ والا، آن را در دو کلمه مترادف آورده است، آنجا که می فرماید: «وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ؛ و هرکه صبر کند و درگذرد مسلماً این [خویشتن داری حاکی] از اراده قوی [در] کارهاست» (شوری/43).

ایشان در توضیح این آیه فرمودند: حرف «ل» در کلمه «لَمَنْ» که در آیه فوق ذکر شده لام قسم است و خدای متعال از آن جهت با حرف قسم سخن خود را همراه کرده است که این موضوع بسیار اهمیت دارد. باید توجه داشت که صبر به تنهایی مفید و کارساز نیست و باید با نادیده گرفتن و چشم فروبستن بر امور منفی همراه باشد، بی تفاوت که امور منفی مرتبط با خانواده، عشیره، امور سیاسی، اجتماعی، اقتصادی یا ـ خدای ناکرده ـ مسائل منفی در ارتباط با سلامت و تندرستی فردی باشد. بنابراین انسان حتی در چنین شرایطی باید صبوری و شکیبایی ورزد و چشم فرو بندد و درگذرد. این چیزی است که باید از رسول خدا صلی الله علیه وآله فراگیریم، همان حضرتی که خدای متعال درباره اش می فرماید: «لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ؛ قطعاً برای شما در [اقتدا به] رسول خدا سرمشقی نیکوست» (احزاب/21).

معظم له در ادامه سخنان خود فرمودند: در تاریخ ثبت و ذکر شده است که «ابولهب» دنبال رسول خدا صلی الله علیه وآله حرکت می کرد و بانگ برآورده، به مردم می گفت: «این برادر زاده من است و من او را نیک می شناسم. او ـ العیاذ بالله ـ دیوانه است و هیچ دارو و افسونی درد او را کارساز نیست، پس حرف او را به گوش نگیرید».

ابولهب به این کار بسنده نمی کرد، بلکه حضرتش را از قفا آماج باران سنگ قرار می داد و پیکر مبارک آن حضرت را خونین می کرد. او کار را به مرحله ای رساند که پی (عصب) زیر زانوی رسول خدا صلی الله علیه وآله را خونین کرد؛ پی و عصب قوی و بزرگی که در بدن انسان قرار دارد و او را در ایستادن و حرکت کردن یاری می دهد. چنان که علم طب درباره این پی و عصب سخن گفته و تعریف می کند، اگر این عصب آسیب ببیند، فرد تا آخر عمر خود با درد و رنج همراه خواهد بود.

ابولهب برای آزردن رسول خدا صلی الله علیه وآله سنگ هایی را تهیه و آن را دندانه دار و تیز می کرد که کارگرتر و اثرگذار شود. او با همین سنگ های برنده و گزنده پشت پای رسول خدا صلی الله علیه وآله را زخم می کرد.

اما با وجود این رفتار در هیچ متن تاریخی نخواهید یافت که نوشته شده باشد، رسول خدا صلی الله علیه وآله عموی خود ابولهب را به خاطر آزارهایش مورد ملامت و نکوهش قرار داده باشند.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی دام ظله تأکید کردند و فرمودند: شهر مقدس کربلا از دیرباز همانند صاحبش امام حسین علیه السلام مظلوم بوده و متأسفانه تا به امروز نیز مظلوم است.

لذا شما بکوشید کربلای معلی در زمان فعلی عظمت و شکوه خود را به دست آورد و این امر نیازمند دو کلمه ای است که پیش تر بیان شد و آن، صبوری و شکیبایی ورزیدن با دوست و دشمن و نادیده گرفتن و چشم فروبستن بر رفتارهای منفی است و بدین ترتیب در شمار بزرگان تاریخ قرار خواهی گرفت.

ایشان در ادامه فرمودند: البته این موضوع مشکلات و سختی های فراوانی دارد که باید از همه، به ویژه از نزدیکان تحمل کرد، چراکه صبر و نادیده گرفتن بدرفتاری ها رمز موفقیت و عظمت است.

معظم له در پایان سخنان خود فرمودند: شما در منطقه حر (محل دفن حر و شهرک پیرامون آن) زندگی می کنید و حر بن یزید ریاحی پناهگاه و چراغ هدایت است. او در راه امام حسین علیه السلام از همه چیز و حتی جان خود گذشت و به دست و شمشیر دوستان خود کشته شد.

البته لازم نیست که شما همانند حر فداکاری کنید، بلکه فداکاری کرده، با اخلاق خود ناهمواری ها را هموار نموده و همه حتی کسانی را که شما را دشنام داده و دشنام می دهند تحمل کنید و البته این موضوع و شیوه عزم و اراده قوی می طلبد.

شایان توجه است که عشیره الیسار یکی از عشایر معروف کربلای معلی است که نسب آن به قبیله طی می رسد.