به مناسبت ايام ضربت خوردن وشهادت مولاي متقيان، وصي وجانشين بر حق حضرت خاتم، اميرالمؤمنين عليه السلام مجلس سوگواري آن حضرت به مدت سه شب (شب هاي نوزدهم، بيستم وبيست ويکم ماه مبارک رمضان) در بيت حضرت آية الله العظمي شيرازي در شهر مقدس قم برگزار گرديد.

حجة الاسلام والمسلمين سيد مصطفي مستجاب الدعوه سخنران اين مجالس بود. وي در نخستين مجلس ضمن سخناني به بيان فضيلت اين ماه به ويژه شب هاي قدر پرداخته، گفت: شب قدر از اختصاصات اسلام است وخداوند اين شب را به مسلمانان ارزاني داشته تا با دعا وتوجه به ساحت حضرتش، خود در رقم زدن تقدير خويش سهيم شده واز خداي منان سرنوشتي نيکو خواسته واز آنچه بندگان صالح خدا به حضرتش پناه مي برند، از وي پناه جويند.

وي با اشاره به اين که خداي متعال، شب قدر را از هزار ماه برتر گردانده، داستاني نقل کرد که: شخصي از بني اسرائيل هزار ماه در راه خدا مجاهدت کرد. مسلمانان بر او غبطه مي خوردند. در اين هنگام پيامبر اکرم صلّي الله عليه وآله آيه: «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ؛ شب قدر از هزار ماه برتر است» را براي آنان خواند واين استشهاد بدان معناست که پاداش عبادت در اين شب، از هزار ماه جهاد ومجاهده برتر است.

وي با اشاره به آيه: «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا؛ فرشتگان وروح (جبرئيل) در اين شب فرو فرستاده مي شوند» اظهار داشت: از اين آيه استفاده مي شود که فرود فرشتگان، پس از پيامبر صلّي الله عليه وآله نيز استمرار داشته وبر امام معصوم (که امروزه امام زمان همان معصوم است) نازل مي شوند واين امر نشان مي دهد که دين خدا پاينده است.

سخنران مجلس، در شب دوم به تبيين جايگاه خاندان رسالت وامامان معصوم عليهم السلام پرداخته، گفت: از اميرالمؤمنين عليه السلام درباره آيه: «...لَيْسَ الْبِرُّ بِأَن تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَي وَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا...؛(1) ونيکي آن نيست که پشت خانه ها درآييد، بلکه نيکي آن است که کسي تقوا پيشه کند وبه خانه ها از در [ورودي] آنها درآيد» سؤال کردند، ايشان فرمود: «ما اهل بيت، خانه هاي خدا هستيم که حضرتش فرمان داده است از درهاي آن درآييد. بنابراين هر کس با ما بيعت کند وبه ولايت ما تن دهد، به يقين خانه ها را از دروازه آن وارد شده است وهرکس با ما سر مخالفت برافرازد وديگري را بر ما مقدم بدارد، خانه ها را از درهاي آن وارد نشده است».

حجة الاسلام مستجاب الدعوه همچنين روايتي از پيامبر صلّي الله عليه وآله نقل کرد که فرمود: من شهر علمم وعلي دروازه آن است، پس هر کس دانش وحکمت بخواهد، بايد از دروازه آن، بدان راه يابد».

وي عظمت علمي اميرالمؤمنين عليه السلام را به اختصار بيان نمود وتأکيد کرد که تنها اميرالمؤمنين عليه السلام توانست بگويد: «پيش از آن که مرا از دست بدهيد هر آنچه مي خواهيد از من بپرسيد» وپس از او هر کس چنين ادعايي کرد، رسوا شد.

او يادآوري کرد اسلام تنها ديني است که مردم را به فراگيري دانش فرا مي خواند وتشيّع تنها مذهبي است که اعلميت را شرط امام وامامت مي داند والبته امامان معصوم عليهم السلام پس از پيامبر صلّي الله عليه وآله سرآمد جهانيان در علم هستند.

ايشان شب سوم را به روايتي از رسول خدا اختصاص داد که فرموده است: «پس از من امتم به 73 فرقه وگروه تقسيم خواهد شد که تنها يک دسته از آنان رستگار، ومابقي آنها در آتش دوزخ اند.

از حضرتش پرسيدند: کدام فرقه رستگار است؟

پيامبر صلّي الله عليه وآله فرمود: علي عليه السلام وشيعيان او هستند».

حجة الاسلام مستجاب الدعوه با بيان اين روايت پيامبر صلّي الله عليه وآله که فرمود: «علي وشيعيان او همانا رستگارانند» اظهار داشت: پيامبر اکرم صلّي الله عليه وآله راه نجات را در پيروي از علي عليه السلام وفرزندان او محدود کرد وعلماي اهل خلاف وشيعه روايت کرده اند که حضرتش فرمود: «امامان پس از من همگي از قريش هستند ونخستين آنان علي است».

وي افزود: روايات فراواني نيز در دست است که پيامبر صلّي الله عليه وآله دوازده جانشين خود را يکايک نام برده، با اميرالمؤمنين عليه السلام آغاز وبه امام زمان عجّل الله تعالي فرجه الشريف ختم نموده وشمايل ونام ومدت وغيبت آخرين آنان را بيان کرده و«برترين اعمال امت را انتظار فرج» خوانده است.

او ماجراي غدير خم ومسأله جانشيني اميرالمؤمنين عليه السلام را بازگفت واظهار داشت: بسياري از اهل خلاف مي گويند: از آنجا که مردم فرمانروايي علي را بر خود نپذيرفتند وابوبکر را برگزيدند، ما نيز بايد از آنان پيروي کنيم.

سخنران، ضمن نقد وارد کردن اشکال بر اين سخن گفت: اين سخن در نهايت بي اعتباري وبيراهه پيمودن است، چراکه امامت، همانند نبوت از امور الهي است وهمان طور که نبوتِ هيچ يک از پيامبران خدا، به دليل تن ندادن مردم روزگار او ساقط نشد، امامت آن حضرت نيز با اين بهانه هاي سست ساقط شدني نيست.

شگفت انگيز اين که آن مردم به خانه نشين کردن حضرتش به مدت 25 سال بسنده نکرده، بلکه در دوران کوتاه خلافت ظاهري اش عليه او جنگ افروزي کردند وپس از شهادت او، سال هاي طولاني نيز بر فراز منبرهاي خود او را ـ که عين بندگي بود ودر شب قدر در محراب عبادت به شهادت رسيد ـ آماج دشنام خود قرار دادند.

1. بقره / 189.