حجت الاسلام والمسلمین سید حسین شیرازی، فرزند مرجع عالیقدر آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله در شامگاه روز چهارشنبه 18 ربیع الثانی 1440ق (1397/10/6) در جمع صدها نفری اعضا و مسئولان هیئات مذهبی و شیوخ عشایر شهر کفل از توابع استان بابل عراق بیاناتی را ایراد داشتند که خلاصه این سخنرانی به شرح زیر است:

فرزند مرجع عالیقدر در ابتدای سخنان خود فرمودند: بی تردید چکیده خلقت انسان و دنیا و زمین و فلسفه بعثت انبیا و همه کائنات و همچنین همه ارزش ها و اصول در شناخت این سخن خدای متعال است که فرمود: «فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ؛ پس گذشت کن، گذشتی نیکو» به این معنا که نوعی بی اعتنایی و بی توجهی در برابر برخی تمایلات از خود نشان دهیم. به این شکل که چیزی به دل نگیریم و از آنچه می بینیم خشمگین نشویم و از کنار آن به زیبایی بگذریم. این موضوع از منظر اجتماعی است وگرنه در برابر ظالم باید ایستاد و هرگز در برابر او کوتاه نیامد.

اکثر مردم به دو چیز گرفتار خواهند آمد:

1) اگر به مصیبتی گرفتار شوند یا مشکلی برای آن ها روی دهد، بیش از اندازه آن را بزرگ خواهند کرد ولی در واقع نیازی به آن همه توجه نیست و واقعیت اینگونه نیست که آن ها می پندارند. به عبارتی در آن زیاده روی می کنند.

2) از رحمت خدای متعال غفلت می کنند و آن رحمتی گسترده و توانا بر انجام دادن هر چیزی است. پس به این رحمت گسترده خدا بی توجه هستند و آن را از خدای متعال طلب نمی کنند.

خدای متعال در آیه 32 از سوره زخرف می فرماید: «آیا آن ها رحمت خدا را تقسیم می کنند؟ ما [وسایل] معاش آنان را در زندگی دنیایی میانشان تقسیم کرده ایم و برخی از آنان را در درجاتی بالاتر از دیگران قرار دادیم تا بعضی از آنان بعضی دیگر را در خدمت بگیرند و رحمت پروردگارت از آنچه آنان می اندوزند بهتر است».

از این آیه چنین بر می آید که خدای متعال اراده اش بر این مترتب شد که انسان ها را در سطح های مختلف خلق کند و این بدان سبب است که برخی در خدمت بعضی دیگر درآیند. در این میان بسیاری از مردم ارزش ها و آخرت را به تمسخر می گیرند. وگرنه خدای متعال در پایان آیه می فرماید: «رحمت پروردگارت از آنچه آنان می اندوزند بهتر است».

حجت الاسلام والمسلمین شیرازی در ادامه افزودند: به خدا قسم دنیا هرگز ارزشی ندارد. خدای متعال آن را وسیله امتحان ما قرار داد. پس به مصیبتی که برایتان پیش می آید اهمیت چندانی ندهید. شما باید در همه حال با آنچه برای شما روی می دهد برپایه اخلاق رفتار کنید و چندان به این مصیبت های دنیایی اهمیت ندهید. ظلم و ستم از اموری است که ناگزیر در دنیا وجود داشته و روی خواهد داد. پس چندان به آن اهمیت ندهید و در توجه به آن زیاده روی نکنید؛ چراکه دنیا عاقبت به سر خواهد آمد و رحمت خدا البته بهتر است از آنچه دیگران در این دنیا اندوختند. این امتحان را سربلند پشت سر گذارید و امید و آرزویتان به رحمت گسترده خدای متعال باشد.

ما در تشخیص و ارزیابی اراده خدای متعال کم می آوریم و غالباً از آن غافلیم و به آن اعتماد نمی ورزیم و بر آن توکل نکرده، تنها به لقلقه زبان اکتفا می کنیم بلکه برخی از ما مصیبتی را که برایمان روی می دهد گاهی دنیا را لعنت می کنیم و بر رحمت خدای متعال تکیه نمی کنیم. آری همه زندگی ما سراسر آشفتگی و خودباختگی است واقع آنکه چاره ای نداریم جز اینکه به اراده خدای سبحان ایمان بیاوریم و این سخن خدا را باور کنیم که فرمود: «قُلْ لَنْ یُصِیبَنَا إِلَّا مَا کَتَبَ اللَّهُ لَنَا؛ مصیبتی برای ما روی نمی دهد مگر آنکه خدا آن را برای ما معین کرده و نوشته است». پس دلیلی برای ناراحتی، آشفتگی و اضطراب وجود ندارد، بلکه باید جانب آرامش را در پیش بگیریم البته آرامش و استقرار روحی از جانب خدای متعال و به همت اوست.

در حدیث قدسی آمده است: «بنده من، تو چیزی می خواهی و من نیز چیزی می خواهم. ولی تنها چیزی انجام خواهد شد که من می خواهم». این قانون خدای متعال و اراده اوست. پس در اراده خدا جای هیچ رنجش خاطری نیست. تسلیم قانون خدای متعال شدن زندگی تو را در دنیا پر بار و نیکو می کند. جدا از آنکه در آخرت ثواب و اجر الهی برایت به بار خواهد آورد.

ایشان در پایان سخنانشان فرمودند: این سخن خدای متعال به پیامبر صلی الله علیه وآله است که می فرماید: «وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ؛ گشاده دلان را بشارت ده». «مخبت» یعنی کسی که سینه ای گشاده دارد و تحمل او بسیار است و کسی که از چیزی و کسی هراس به دل راه نمی دهد. چنین کسی در همه حال توکلش بر خدای متعال است و به خدا باور دارد و باکی از دنیای گذرا ندارد. ترس در دنیا باید از خدای متعال و از قبر و حساب و کتاب آخرت باشد وگرنه چیزی در دنیا نیست که از آن بترسید.

نعمت های خدای متعال بسیار و بسیار است و نباید آن ها را فقط از خدای متعال طلب کرد و از داشتن آن ها شاد شد؛ چراکه خدای عزوجل می فرماید: «ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ؛ و روزی خواهد آمد که از شما درباره نعمت ها سؤال خواهد شد». پس بر ماست که به رحمت خدای عزوجل امید داشته باشیم و آن را در دنیا و آخرت فقط از او بخواهیم.