مجلس سوگواري روز هفتم محرم الحرام، با حضور جمع کثيري از طلاب، علما، مؤمنان ودوستداران ابا عبدالله الحسين عليه السلام وحضرت آيةالله العظمي سيد صادق شيرازي در بيت ايشان در شهر مقدس قم برگزار شد. در اين مجلس خطباي ارجمند حجج اسلام ومسلمين خورشيدي، قاضي زاهدي، شرعي ومحمودي به ايراد سخنراني وذکر مصيبت امام حسين عليه السلام پرداختند که مهمترين محورهاي مطرح شده در سخنانشان چنين بود:

1. در برخي از زيارتنامه هاي حضرت سيدالشهدا عليه السلام از آن حضرت به لفظ «طُهر» تعبير شده است. «طهر» در لغت عربي هم به معناي پاک است وهم پاک کننده. اين تعبير نشان دهنده آن است که حضرت امام حسين عليه السلام در نهايت طهارت وپاکي است ودر عين حال ما نيز به برکت تمسک به آن جناب ومحبت ايشان از گناهان وپليدي ها پاک مي شويم.

2. امام حسين عليه السلام فقط متعلق به شيعيان نيست؛ ايشان متعلق به تمام بشر وامام انس وجان است. از اين رو بايد تمام جهانيان را با بينش ومنش ايشان آشنا نماييم تا همگان از اين خورشيد تابان بهره مند شوند وراه هدايت بپويند.

3. متأسفانه ما در حق سيدالشهدا عليه السلام کوتاهي کرده ايم. براي آن که اندکي از حق ايشان را ادا کنيم بايد ديد خود را نسبت به حماسه کربلا تغيير دهيم وبکوشيم آرمان ها وارزش هاي سيدالشهدا عليه السلام در تمام جهان حکمفرما شود.

4. يکي از اهداف امام حسين عليه السلام اطاعت وفرمانبرداري از خدا ورسول صلّي الله عليه وآله بود. آن جناب از خدا وپيامبر اطاعت نمود وما نيز بايد مانند آن حضرت باشيم واز اوامر ونواهي خدا ورسول وائمه طاهرين ـ به ويژه امام حسين ـ عليهم السلام اطاعت نماييم؛ زيرا با فرمانبرداري محض از اوامر الهي به هدف وآرمان سيدالشهدا عليه السلام کمک کرده ايم. دهه عاشورا در حقيقت تمريني براي اطاعت از فرمان سيدالشهدا عليه السلام است.

5. نافرماني از خدا ورسول صلّي الله عليه وآله نتايج هولناکي براي مسلمانان وجامعه اسلامي دربر داشته است. براي مثال اگر مسلمانان پس از رحلت رسول خدا صلّي الله عليه وآله، به دستور ايشان عمل مي کردند وبه سراغ علي بن ابي طالب عليه السلام مي رفتند، مسلماً مسير تاريخ ووضع وحال مسلمانان مانند امروز نبود، وبي شک بسياري از ستم ها در طول تاريخ به وقوع نمي پيوست.

6. خداي متعال در قرآن مي فرمايد: «هُوَ الَّذِي أَنزَلَ عَلَيْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ ءَايَاتٌ مُّحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَبِهَاتٌ؛(1) اوست که اين کتاب را بر تو نازل کرد. بعضي از آيه ها محکماتند، اين آيه ها ام الکتاب هستند، وبرخي از آيه ها متشابهند.

همان طور که در قرآن، آيات محکم ومتشابه داريم ومعناي برخي از آيات قرآن در ابتدا به نظر نمي رسد وکمي پيچيده است، افعال ائمه عليهم السلام وخردمندان نيز به دو قسم محکم ومتشابه تقسيم مي شود.

ماجراي کربلا نيز داراي صحنه هاي محکم ودر عين حال داراي صحنه هاي متشابه وشگفت انگيز است که تفسير آن بر ما معلوم نيست وبزرگان عالم در تفسير وفهم وتحليل اين صحنه ها دچار درماندگي وحيرت مي شوند.

7. يکي از عجايب ومتشابهات کربلا ماجراي زهيربن قين است که درباره او در تاريخ آورده اند: کان عثمانياً؛ يعني در جنگ صفين در سپاه معاويه بود. اين شخص در سال 60هجري به حج رفت وبه درستي معلوم نيست که چرا زودتر از موعد مقررحج خود را رها کرد. همچنين به درستي روشن نيست که چرا نمي خواست در طي راه با امام حسين عليه السلام روبه رو شود، وچرا پس از يک ديدار کوتاه 180درجه متحول مي شود، و زن وزندگي وغلامان و... را يکسره در راه امام حسين عليه السلام رها مي نمايد.

8. سلمان فارسي سال ها قبل در يکي از جنگ ها حضور زهير را در سپاه امام حسين عليه السلام وکربلا پيشگويي کرده بود.

9. آب دادن امام حسين عليه السلام به سپاه دشمن وحتي سيراب نمودن اسب هاي سپاه حر، ونماز خواندن سپاه حر در پشت سر ابا عبدالله الحسين عليه السلام نيز از امور شگفت انگيز کربلاست.

گفتني است که هرکدام از سخنرانان محترم در پايان سخن خويش به نوحه سرايي وذکر مصيبت پرداختند واز جمله به ماجراي تشنگي اطفال امام حسين عليه السلام و... اشاره نمودند.

1. آل عمران(3)، آيه7.