مراسم سوگواري روز دوازدهم محرم و سالگرد شهادت مظلومانه حضرت سيدالساجدين امام زين العابدين، امروز شنبه (22/11/84) همانند روزهاي پيشين در بيت آية الله العظمي شيرازي برگزار شد و طي آن جمع کثيري از طلاب و فضلاي حوزه، سادات بزرگوار خاندان شيرازي، و خيل دوستداران و عاشقان اهل بيت عليهم السلام در اين مجلس با شکوه حضور به هم رساندند. در اين مراسم خطباي ارجمند حجج اسلام و مسلمين آقايان ذاکري، جابري، صادقي و کرمي به ايراد سخنراني پرداختند و هر کدام جنبه هايي از زندگي، فعاليت ها و مظلوميت هاي امام سجاد عليه السلام را بازگو نمودند.

برخي از محورهاي مطرح شده در بيانات سخنرانان امروز چنين است:

1. روز دوازدهم محرم سالگرد شهادت امام سجاد و در عين حال بنابر نقل مقاتل روزي است که اسيران کاروان شهادت به کوفه رسيدند. فاصله کربلا تا کوفه سه منزل راه بود و به تفاوت مسافر و مرکب، زمان لازم براي طي اين مسافت متفاوت بود. ابن سعد بي آن که فرصتي براي استراحت بدهد، بازماندگان امام حسين عليه السلام را در کم تر از يک شبانه روز به کوفه رساند. خدا مي داند پيمودن چنين مسافتي در يک شبانه روز براي زنان و کودکان داغديده و کسي چون امام سجاد عليه السلام ـ با آن کسالت و بيماري ـ چه قدر دشوار و طاقت فرسا بوده است. امام زمان در توصيف اين سفر و چگونگي کوچاندن بازماندگان کربلا خطاب به جدش سيدالشهداء عليه السلام مي گويد:

وسبي اهلک کالعبيد، وصفدوا في الحديد؛(1) و خاندانت چون بردگان به اسارت درآمدند و در غل و زنجير گرفتار آمدند.

2. عمر سعد کاروان اسيران و امام سجاد عليه السلام را روي شتران بي جهاز سير داد. تمام آنان به شکلي جان کاه دست و پا و گردن در زنجير داشتند و دو سر زنجير به همديگر بسته شده بود. روشن است که حرکت سريع شتران و جهاز چوبين ناهموار و بدون رواندازي که نشستن را هموار کند و طي اين مسير چهار روزه در کم تر از يک شبانه روز با آن بزرگواران چه مي کند. علامه مجلسي در بحارالانوار آورده است: و أوداجُهُ تشخَبُ دماً؛(2) و از گردن [حضرت سجاد عليه السلام] خون جاري بود.

3. دوران امام سجاد عليه السلام روزگاري شگفت انگيز بود که با زمان اجدادشان تفاوت داشت. يزيد و بني مروان بر خلاف معاويه که ظواهر اسلامي را رياکارانه رعايت مي کرد، از هيچ فسق و فجوري خودداري نمي کردند و آشکارا کوس مبارزه با اسلام و مقدسات مي نواختند و کسي که آنان را به تقوا امر مي کرد، کشته مي شد. امام سجاد عليه السلام در چنين دوران دشواري سکان هدايت جامعه اسلامي را به دست گرفتند و آرمان کربلا و حاصل خون شهيدان را به ثمر نشاندند و نگذاشتند بينش و منش عاشورا در نطفه خفه شود. بي شک اگر فداکاري ها و زحمات حضرت زينب سلام الله عليها و امام سجاد عليه السلام نبود، دشمنان دين، کار اسلام و مسلماني را يکسره مي کردند و پيام عاشورا به نسل هاي بعد و جهانيان نمي رسيد.

4. در شجاعت امام سجاد عليه السلام همين بس که هم در مجلس عبيدالله بن زياد و هم در مجلس يزيد ـ که بيم قتل از يک سو و سر بريده پدر و اسارت اهل بيتش از سوي ديگر نفس را در سينه حبس مي کرد ـ آن خطبه هاي مشهور و کوبنده را ايراد فرمود و از شرف خود و اهل بيت عليهم السلام دفاع، و دشمنان را رسوا نمود.

5. آن حضرت با يک ناقه 22 بار حج به جا آورد ولي حتي يک تازيانه بر او نزد و دستور فرمود آن شتر را بعد از مرگش دفن کنند. يک بار که آن ناقه نافرماني کرد حضرت با چوب به او اشاره کرد و فرمود: آه، لولا القصاص؛(3) يعني اگر خوف قصاص نبود او را مي زدم.

6. آن حضرت در رساله الحقوق، حقوق و تکاليف تمام بندگان را نسبت به هم بيان فرموده است. بي ترديد اگر جامعه اي تمام آموزه هاي اين رساله را عملي مي ساخت، تمام بزهکاري ها و ناهنجاري ها از آن جامعه رخت بر مي بست. مباني حقوقي اين رساله چنان استوار است که هيچ يک از قوانين مترقي و امروزين بشري نظير منشور حقوق بشر را نمي توان با آن مقايسه نمود.

1. بحارالأنوار، ج98، ص241.

2. بحارالأنوار، ج45، ص114.

3. بحارالأنوار، ج46، ص76 (مکارم اخلاقه و...، حديث 69.