به مناسبت روز هفدهم ماه اکتبر (25 مهرماه) روز جهانی مبارزه با فقر، بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی بیانیه ای صادر کرد. در بخشی از این بیانیه آمده است:

 

بسم الله الرحمن الرحیم

خدای متعال می فرماید: «لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا الْحُسْنَی وَزِیَادَةٌ وَلَا یَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلَا ذِلَّةٌ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ؛ برای کسانی که کار نیکو کرده‌ اند نیکویی [بهشت] و زیاده [بر آن] است چهره ‌هایشان را غباری و ذلتی نمی ‌پوشاند اینان اهل بهشتند [و] در آن جاودانه خواهند بود» (یونس/26).

با توجه به پیامدهای اثرگذار پدیده فقر بر مجامع جهانی و افراد جهان و چالش های مخاطره آمیزِی که جامعه انسانی را دستخوش خود قرار می دهد و همچنین اُفت و ناکارآمدی برنامه ها و طرح های رشد اقتصادی و سطح معیشت افراد جامعه و صلح اجتماعی و دیگر عوارض و آثار منفی، سازمان ملل متحد روز هفدهم ماه اکتبر (25 مهرماه) را به عنوان روز جهانی مبارزه با فقر اعلام کرده است.

علی رغم تحولات بزرگ انسانی که در عرصه های گوناگونِ علوم و تحولات و تغییرات مدنی و فرهنگی حاصل شده است، بخش اعظمی از ملت ها از فاصله معنی داری در معادلات و برآورد فقرِ میان خود معترض و گلایه مند هستند؛ فقری گسترده دامن که گاهی اندکی کم رنگ تر به چشم می خورد و ملموس است. این وضعیت نشان می دهد که مبانی و اصولی اجتماعی و سیاسی از جامعه رخت بر بسته است و با اعمال و اجرا و پیاده کردن آن ها در جامعه خطر فقرِ در حال توسعه در جامعه را مهار می کند.

عدم توزیع عادلانه ثروت، فساد اداری و مالی در مؤسسه ها و ادارات حکومت و عدم وجود شناخت و نزاهت در تعامل با منابع درآمدی و درآمدها چنان برجسته است که سبب استمرار پدیده فقر در کشورهای خاورمیانه، کشورهای افریقایی و برخی کشورهای آسیایی شده است.

این در حالی است که شماری از ایده ها و طرح ها و قانون گذاری های منطقه ای یا توافقنامه های بین المللی در برطرف کردن پدیده فقر فعال نبوده و در بسیاری از کشورها در برابر حرص و سیری ناپذیری عناصر ضعیف النفسِ زراندوزِ افزون طلب و زیاده خواه، ناتوان و ناکارآمد بوده اند. روشن باشد که این زیاده خواهی و زراندوزی از سوی رژیم های خودکامه یا حمایت های بین المللی که استفاده از مصالح و منافع اقتصادی به قیمت رنج و گرسنگی میلیون ها انسانِ تحت سلطه را برگزیده و مقدم داشته و دارند، صورت می گیرد.

پدیده خشونت و ضد خشونت، تحریک و تشویق به نفرت و کینه توزی و دشمنی، جنگ های داخلی و مهاجرت از عوارض و آثار آشکار و عیان فقر بر جوامع فقرزده است. لذا شماری از کشورهای پیشرفته در زمینه برطرف کردن فقر مسئولیت دارند و باید دست یاری خود را برای کمک به فقر زدگان به سوی آنان دراز کنند و به یاری مهاجران از کشور توسعه یافته بشتابند.

آنچه در این زمینه و برای ناظران روشن است شکست سیاست های بین المللی در پرونده فقر است و این هیچ افق و چشم اندازی واقعی و کارآمد و روشن برای پایان دادن به درد و رنج میلیون ها انسان به همراه ندارد.

بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی فرارسیدن این روز را مغتنم شمرده و برنامه خود را برای مبارزه با فقر مطرح ساخته و ارائه می کند؛ طرح و شیوه برگرفته از حکومت عدالت محور حضرت امیرمؤمنان علیه السلام که دلایل و اسناد تاریخی به آن تصریح دارد.

حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام توانستند در حکومت تحت مدیریت خود فقر و بی نوایی را ریشه کن کنند. ایشان با به کارگیری مبانی و آموزه های اسلامی و با شیوه ای کارآمد و بر اساس توزیع عادلانه ثروت با مسائل اجتماعی تعامل داشتند و نابسامانی آن را سامان می دادند.

در آن روزگار و علی رغم این که پیشرفت و امکانات امروزی وجود نداشت امام علی علیه السلام مساوات و عدالت را برای میلیون ها انسان ساکن در گستره حکومت خود تأمین و زندگی عزتمندانه ای برای آن ها فراهم کردند. افزون بر این، به گواهی تاریخ جانوران و پرندگان نیز همانند انسان ها از خوان نعمتِ فراهم شده توسط حکومت عادلانه آن حضرت برخوردار بودند.

مرجع راحل حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد حسینی شیرازی قدس سره فرموده اند: در آن زمان هیچ مرد و زنی از درد و رنج نداری و فقر و گرسنگی و برهنگی و سختی زندگی گلایه و شکایت نداشت و حضرت علی علیه السلام خود تا زمان به شهادت رسیدن به همین رویه حکومتی عمل می کردند و بعدها شماری از رهبران و اندیشمندان شیوه آن حضرت را دنبال کرده اند.

در پایان بیانیه بنیاد حضرت آیت الله العظمی شیرازی آمده است: از خدای متعال خواستاریم که حاکمان روزگارمان را به پیروی از آن حضرت در شیوه حکومت و عملیاتی کردن اصول و آزادی های اسلامی و فراهم آوردن فرصت برای جوانان موفق بدارد تا این قشر گام در راه خدمت به جامعه بگذارند.

 

بنیاد جهانی حضرت آیت الله العظمی شیرازی ـ واشنگتن