کربلاي معلا در دومين سالگرد رحلت آية الله العظمي سيد محمد شيرازي (قدس سره) به سوگ نشست و شهر و مردم آن در سوگ مرجع خود سياه پوش شدند. پارچه نوشته هايي از سخنان و افکار آن بزرگوار با موضوعات شوري، آزادي، تعدد احزاب و اجراي قوانين آسان گير اسلام _ که اينک زمينه اجراي آن در زندگي مردم عراق فراهم شده _ و نيز عکس هاي آن مرحوم در شهر و سردرهاي مساجد و مراکز ديني، ديدگان را به خود جذب مي کرد.
همچنين مجلس بزرگداشتي از سوي مردم کربلا در صحن مقدس امام حسين (عليه السلام) برگزار شد که عده کثيري از مردم کربلا در آن شرکت کردند. استاندار کربلا، اعضاي شوراي استانداري، عالمان، نمايندگان دفتر مراجع عظام، طيف وسيعي از استادان دانشگاه ها، نويسندگان، شاعران و زائران حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) در اين مجلس شرکت کردند.
اين جلسه با تلاوت قرآن کريم توسط جناب شيخ عبدالزهراء بصري آغاز شد. نخستين مقاله را شيخ علي کمونه به نمايندگي از مردم کربلا خواند. او در اين مقاله تلاش هاي فرهنگي، اجتماعي و... فراون آية الله شيرازي (قدس سره) را که در شهر کربلاي معلي و در مدت حدود چهار دهه به کار بست، ارج نهاد.
پس از او جناب آقاي عوده ضاحي تميمي شاعر اهل بيت (عليهم السلام) قصيده اي خوانده که در آن، افتخارات آيت الله شيرازي را بر شمرد.
نماينده حزب الله شعبه کربلا استاد حسين عبدالامير حسن سخنران ديگر اين مراسم بود. او در سخنان خود به نقش پر اهميتي که آيت الله شيرازي در عراق و رقم زدن سرنوشت آن بر خود لازم ديده بود، پرداخت. وي همچنين نياز جامعه امروز را به منش عطر آگين و ارزش هايي که آن بزرگوار زندگي خود را وقف آن ها کرد، يعني تعدد احزاب، و آزادي سياسي اسلامي باز گفت.
پس از اتمام سخنان نماينده حزب الله، نوبت به شعر خواني رسيد. در اين هنگام سيد کريم حسيني و سيد عدنان موسوي هر يک قصيده اي خواندند که بيان گر ابعاد شخصيت سياسي، علمي، پرورشي و فکري آيت الله شيرازي بود.
آية الله سيد مرتضي قزويني يار و همراه آيت الله شيرازي سخنران ديگر اين مجلس بود. او ضمن بيان مطالبي ، خاطراتي که از بيش از پنجاه سال ملازمت خود با آن بزرگوار _که از روزگار جواني آغاز شده بود و در دوران تبعيد و دوري نيز ادامه داشت_ در اطر خود اندوخته بود براي حاضران بازگفت. او داستان هايي مؤثر از منش آيت الله شيرازي، خدمات، زهد و ارزش هاي اسلامي و والايي هايي چون: صبوري در برابر سختي ها و آزار دشمنان، نيکي در برابر بدي ها، پرهيز از ثروت اندوزي و اين که او و فرزندانش حتي يک وجب زمين در تمام گستره گيتي ندارند و نيز آن که حضرتش قرض مي گرفت و در راه خدا انفاق مي کرد و به هنگام وفات بدهکار بود، براي حاضران سخن گفت.
گفته هاي او چنان جذاب و توأم با حقيقت بود که حاضران و شنوندگان را جذب کرده بود و صدايي جز صداي گوينده به گوش نميرسيد. او از شبي سخن گفت که مرحوم آية الله العظمي شيرازي مجبور به ترک کربلاي معلي شد و اين که همواره مشتاقانه منتظر بازگشت به کربلا بود.
سپس آية الله قزويني از مرجع عاليقدر، حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي (دام ظله) به بزرگي و احترام ياد کرد و با اداي احترام نسبت به ديگر مراجع عظام، او را به حق يکي از مراجع بزرگ خواند.
گوينده در ادامه سخنان خود با اشاره به تأليفات فراوان آن مرجع بزرگ و فراگير بودن موضوعات مورد بحث آن ها، مؤسسه هاي فراوان آن مرحوم را در جاي جاي گيتي برشمرد و از نسل هايي که بر اساس پرهيزگاري و دانش، در کشورهاي مختلف پرورش داده بود ياد کرد. وي به نقش مرحوم آية الله العظمي شيرازي در توحيد کلمه اشاره کرد و يادآوري نمود که چگونه او توانست حدود چهل سال قبل، جلسه اي با حضور مراجع بزرگي چون: مرحوم آية الله العظمي سيد محسن حکيم، آية الله سيد محمود شاهرودي و مرحوم آية الله العظمي سيد ابوالقاسم خوئي تشکيل دهد و مسائل آن روز ايران را مورد بررسي قرار دهند.
آية الله قزويني در پايان سخنان خود از مردم کربلا خواست تا پيرو راه امام شيرازي باشند و منش عملي و علمي آن بزرگوار را برگزينند.
در پايان جناب حجة الاسلام و المسلمين شيخ عبدالحسين اسدي که مجري برنامه بزرگداشت بود. با سوگنامه اي با ديگر سوگواران همدردي کرد. او در اين مقاله، فعاليت هاي مرجع بزرگ را در عرصه هاي گوناگون برشمرده، از حاضران خواست تا از حضرتش به عنوان الگويي پايا و فراموش ناشدني پيروي کنند.
