گروهي از شيعيان قطيف وزائران آستان معطر علي بن موسي الرضا عليه السلام روز يکشنبه 28جمادي الاول 1427ق (4/4/85) خدمت حضرت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي رسيدند.

مرجع بزرگواردر ابتدا فرمودند: شما در راه زيارت امام معصوم حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام ونيز خواهر ارجمندشان حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها هستيد. زائران بر دو قسمند: يک گروه مشمول عنايات وتوجهات امام قرار مي گيرند وگروهي نيز متأسفانه با دست خالي باز مي گردند.

ايشان افزودند: نقل است که شخصي بارها وبارها به زيارت امام آمد وحاجت طلبيد ولي حاجت روا نشد. او مشاهده کرد که شخصي فقط يک بار به زيارت آمد وحاجت وي برآورده شد. اين مسئله باعث شد که زبان به عتاب بگشايد واز امام شِکوه کند. وي در عالم رؤيا امام را ديد که به او فرمود: تو هنگام زيارت نزد ما نبودي وانديشه ات در امور ديگري سير مي کرد. ولي آن شخص با تمام جسم وجان ووجودش نزد ما آمده بود.

ايشان تأکيد کردند: زائر مقام والايي دارد وبايد نسبت به اين مقام وجايگاه والاي زائران عارف آگاه باشد وپاس آن بدارد.

در روايت درباره زيارت حضرت معصومه آمده است: من زارها [عارفاً بحقها] وجبت له الجنة؛(1) هرکس آن جناب را زيارت کند وعارف به حق ايشان باشد بهشت بر او واجب مي شود. بايد هنگام گفتن «أنَّکَ تَسمَعُ کلامي وتَرُدُّ سَلامي؛(2) گواهي مي دهم که سخن مرا مي شنوي وسلام مرا پاسخ مي گويي» نسبت به اين معنا آگاه باشد وآن را از روي عادت نگويد.

ايشان خاطرنشان کردند: يکي از اهل معنا وقتي ديد هزاران نفر در آنِ واحد به امام سلام مي کنند، اين تصور در ذهنش به وجود آمد که چگونه امام در آنِ واحد جوابِ سلامِ هزاران زائر را مي دهد. به او در عالم مکاشفه نشان دادند که امام به طرزي معجزه آسا در آنِ واحد به سلام هزاران وهزاران نفر پاسخ مي دهد.

مرجع عالي قدر خوش اخلاقي طي سفر را يکي از اموري توصيف کردند که باعث تقرب زائر به امام رضا عليه السلام مي شود وفرمودند: خوشرفتاري با همسفران وخانواده وهمراهان از اموري است که زائران حرم مطهر رضوي بايد رعايت کنند. اين مسئله از مهم ترين امور ومورد تأکيد فراوان پيشوايان دين است. در روايت شريف نبوي آمده است: «إنّ الشخص لَينالُ بحسنِ خُلقِهِ درجة الصائمِ القائمِ؛(3) چه بسا شخصي بر اثر حسن خلق به درجه روزه دارانِ شب زنده دار نائل شود». يعني يک شخص تمام شب را به نيايش وتلاوت کتاب خدا مي گذراند وروزها را روزه مي گيرد اما شخص ديگري تمام شب را آسوده مي خوابد ولي نزد خدا مقرب تر وپاداشش افزون تر است.

آيت الله سيد محمدرضا شيرازي نيز در بيانات خود به اين نکات اشاره کردند:

1. رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: «من اصبح لا يهتمُّ بأمورِ المسلمينَ فليس بمسلمٍ؛(4) کسي که شب را تا صبح درحالي بگذراند که اهتمامي به امور مسلمانان ندارد، درشمار مسلمانان نيست».

يکي از معاني «اهتمام» اندوهگين شدن است. برخي از افراد تمام اهتمامشان در امورِ شخصيِ خودشان منحصر مي شود وجز به خواهش ها ومنافع خود انديشه نمي کنند واز ديدنِ مشکلات ديگران هرگز اندوهگين نمي گردند. معناي ديگر اهتمام انجام دادن کار و«قيام به امر» است. کسي که کارهاي يک شخص را انجام مي دهد نشان از اهتمام وي به امور آن فرد دارد.

2. به دليل اهميت والايي که قضاي حوائج مسلمانان دارد، روايات اهل بيت عليهم السلام آکنده از سفارش بدين موضوع است. از رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله سؤال شد: من احب الناس إلي الله؛(5) محبوب ترين مردم نزد خدا چه کسي است؟ حضرت فرمودند: أنفع الناس للناس؛ محبوب ترين مردم نزد خدا کسي است که نفع او بيش از همگان به مردم برسد.

3. حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام درباره برآوردن حوائجِ حاجتمندان مي فرمايند: «اللهَ اللهَ في الفقراءِ والمساکين فأشرکوهم في معايشکم؛(6) شما را به خدا فقيران ومسکينان را دريابيد وآنان را در درآمد خود سهيم کنيد».

1. مستدرک الوسائل، ج10، ص368 (74ـ باب استحباب زيارة...، حديث1).

2. بخشي از زيارت امام رضا عليه السلام. نگ: بحارالانوار، ج97، ص215.

3. وسائل الشيعه، ج12، ص152 (104ـ باب استحباب حسن الخلق...).

4. کافي، ج2، ص163 (باب الاهتمام بامور المسلمين...، حديث1).

5. همان، ص164.

6. کافي، ج7، ص51.