در شب هاي پر برکت ماه رمضان علما، فضلا، طلاب حوزه علميه، شخصيت هاي گوناگون وعموم مؤمنان به ديدار آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي در شهر مقدس قم مي روند. طي اين ديدارها گفتگوهاي پر بهايي پيرامون مباحث علمي، فقهي، فرهنگي وتاريخي صورت مي گيرد که حاوي نکات ارزشمند بسياري است ومرجع عاليقدر نيز رهنمودها وسفارش هايي ايراد مي فرمايند.

بسم الله الرحمن الرحيم

در ابتداي اين نشست آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي درباره واجب نبودن روزه بر بيماران وکساني که روزه برايشان زيان دارد سخن گفتند وفرمودند: يک سال پزشکي نزد مرحوم آيت الله بروجردي آمد وايشان را از روزه گرفتن نهي کرد. اما ايشان تمام ماه رمضان آن سال را روزه گرفتند. روز عيد فطر آن پزشک به همراه عده اي نزد مرحوم آقاي بروجردي آمد تا حلول عيد را به ايشان تهنيت بگويد. ايشان به آن پزشک فرمودند: من تمام ماه رمضان را روزه گرفتم وهيچ مشکلي به وجود نيامد. او در پاسخ سکوت کرد وچيزي نگفت. اما چند روز بعد مرحوم آقاي بروجردي دچار لخته شدن خون گشتند وبر اثر همان مرحوم شدند.

ايشان در ادامه فرمودند: در روايات آمده است که امام صادق عليه السلام سه سال پياپي به دليل بيماري روزه نمي گرفتند وبيماري حضرت در تمام طول سال همچنان ادامه مي يافت وايشان نمي توانستند قضاي روزه هاي خود را به جا آورند. اما حضرت پس از سه سال وقتي بهبود يافتند، قضاي روزه هايشان را به جا آوردند واين روايت دلالت مي کند که به جا آوردن روزه هاي قضايي بر بيماري که بيماري اش تا ماه رمضان سال بعد به طول مي انجامد مستحب است.

در اين نشست همچنين مسأله عدالت ظاهري مورد بحث وبررسي قرار گرفت ومعظم له در اين خصوص اظهار داشتند: مأموم وظيفه دارد که به عدالت امام جماعت پي ببرد وپشت سر پيش نمازي نماز بخواند که عادل است. اما درخصوص امام جماعت در روايات وارد نشده است که اگر عادل نباشد جايز نيست پيش نماز شود. بنابراين اگر مأمومان به عدالت ظاهري وي معتقد باشند براي او جايز است که پيش نماز آنان شود؛ هرچند براي وي افضل آن است که اگر خود را عادل نمي داند، امام جماعت نشود.

در ادامه درخصوص اعاده نماز جماعت از معظم له سؤال شد: آيا جايز است امام جماعت بعد از اقامه نماز جماعت همان نماز را در ميان جماعت ديگري اعاده کند؟

ايشان پاسخ دادند: در فرض مذکور برخي اين کار را اجازه داده اند وبه روايت: «يختار الله أحبهما إليه؛(1) خداي متعال از ميان اين دو نماز آن را که بيشتر مي پسندد بر مي گزيند» استفاده کرده اند. البته اين روايت مربوط به شخصي است که نماز فرادا خوانده وپس از آن نماز خود را به جماعت اعاده کرده است، ولي برخي از فقها اين روايت را به موارد ديگر نيز تعميم داده اند.

ايشان افزودند: بنده نيز به اين ديدگاه ـ يعني جواز اعاده نماز در هردو صورت ـ گرايش دارم.

1. کافي، ج3، ص379 (باب الرجل يصلي وحده ثم...).