شب هاي ماه مبارک رمضان ـ ماه رحمت وامان وماه نزول قرآن ـ فرصت مناسبي براي مذاکرات علمي وخوشه چيني از محضر عالمان بزرگوار است. شماري از فضلا همچون سال هاي گذشته در شب هاي اين ماه نزد آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله مي روند واز مطالب علمي ونکات قرآني وفقهي واصولي ايشان بهره مي برند.

در جلسه امشب شماري از فضلاي حوزه علميه عراق که يکي از مجاهدان عشيره «دليم» همراه آنان بود با آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله ديدار کردند. گفتني است در ميان عشيره يادشده شيعه واهل عامه وجود دارند. وي که به منطقه «جبلّه» در اطراف حله تعلق دارد از قربانيان جنايات صداميان بعثي است. جنايت کاران بعثي به دليل سخنان وي عليه نظام گذشته عراق زبان او را بريدند واگر درايت وکارداني يکي از پزشکان وجراحان شيعه نبود امروزه قادر به سخن گفتن نبود. همچنين دست چپ او از ناحيه کتف تا کف دست از سوي دشمنان اهل بيت وپس از سقوط نظام پوسيده بعثي جراحات سنگيني را متحمل شده است. اين مجاهد غيور خدمت مرجع عالي قدر عرضه داشت: بنده به اين جراحت ها ومشکلاتي که به من رسيده افتخار مي کنم واز خداي متعال مي خواهم که در روز قيامت مولايم اميرمؤمنان صلوات الله عليه از صدام جنايت کار وهمدستانش تقاص مرا بستاند.

مرجع عالي قدر خطاب به ايشان فرمودند: مولاي متقيان علي عليه السلام فرمودند: «يَومُ المَظلومِ علي الظَّالِمِ أَشَدُّ مِنْ يَومِ الظّالِمِ عَلَي المَظلومِ؛(1) روزي که ستمديده قدرت يابد واز ستمگر تقاص بستاند از روز قدرتمندي وستمگريِ ظالم دشوارتر است». همچنين حضرت صديقه کبري فاطمه زهرا سلام الله عليها در خطبه معروف خود درباره قيامت فرمودند: «فَنِعمَ الحَکَمُ الله والزعيمُ محمد والموعدُ القيامة وعند الساعةِ يخسر المبطلون؛(2) خداي متعال چه داور خوبي است ورسول خدا چه رهبر نيکويي وقيامت چه وعده گاه مناسبي است ودر ساعت قيامت اهل باطل زيان کار خواهند بود».

در ادامه جلسه يکي از فضلا خدمت معظم له عرضه داشت: در اين جهان بزرگ وگسترده بلاها وبحران ها فقط بر کشورهاي اسلامي وبه تعبير دقيق تر بر پيروان اهل بيت وارد مي شود.

ايشان فرمودند: هر بحران ومشکلي پاياني دارد واز خداي سبحان مسئلت داريم که اين روزگار پايان بخش بلاها وبحران ها ومشکلات پيروان اهل بيت باشد.

آيت الله العظمي شيرازي تصريح کردند: محمدبن ابي عمير از اصحاب خاص امام موسي بن جعفر عليهماالسلام بود ونزد اهل بيت جايگاه ومقام ويژه اي داشت. هارون عباسي اين صحابي جليل القدر را مدت هفده سال زنداني کرد ومورد انواع ستم وشکنجه وآزار قرار داد. در متون تاريخي درباره محمدبن ابي عمير دو مطلب آمده که درباره ديگران ذکر نشده است. نخست آن که معمولاً زمامدارانِ ستمگر، خود در صحنه شکنجه مخالفانشان حاضر نمي شدند تا اين جنايات به آنها منسوب نشود. ولي آورده اند که هارون عباسي هنگام شلاق زدن به محمدبن ابي عمير خود شخصاً حضور داشت.

ديگر آن که بر اساس نقل هاي تاريخي يکي از ابزارهاي شکنجه که در آن زمان مرسوم بود تخته اي به عرض 20 سانتيمتر وطول نيم متر بود که تعداد زيادي ميخ در آن فرو مي کردند تا از طرف ديگر تخته بيرون آيد. آن گاه زنداني را عريان مي کردند وبا اين تخته که يک طرف آن پر از ميخ بود به او ضربه مي زدند. برخي از قربانيان چه بسا با همان ضربه نخست از هوش مي رفتند. يک قلم از شکنجه هاي محمدبن ابي عمير اين بود که با اين «خشبه» هزار ضربه به او زدند!

ايشان در پايان افزودند: شايسته است که مؤمنان وپيروان مدرسه اهل بيت عليهم السلام به برادران ديني خود در روزگاران گذشته اقتدا کنند وپايمردي واستقامت در راه حق وحقيقت را از آنان بياموزند ودر اين راه مشکلات ورنج هاي گذراي دنيوي را تحمل کنند وبدانند عاقبت از آنِ تقواپيشگان است.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. نهج البلاغه، حکمت241.

2. الاحتجاج، ج1، ص102 (احتجاج فاطمة الزهرا سلام الله عليها علي القوم...).